<<είσαι τόσο αθώα και ηλίθια>> λέει και γελά χαιρέκακα ο Μπλέικ
<<Σταμάτα>> λέω και με χαστουκίζει απότομα. Μου κλίνει το στόμα με κολλητική ταινία.
<<Τώρα μπορούμε να μιλήσουμε.. επιτέλους το βούλωσες>> λέει και εκνευρισμός αντικαθιστά τον φόβο στο πρόσωπο μου.
<< Μμμμ>>
<<Σκάσε>> λέει και με χτυπάει στο στομάχι με δύναμη. Πόνεσε πάρα πολύ.
<<Λοιπόν ο Άλεξ δεν πέθανε.. επίτηδες τον πυροβόλησα για να νομίζεις πως πέθανε και να τρέξεις σαν δειλή>> λέει και είμαι σίγουρη πως απολαμβάνει κάθε στιγμή απο την ταραχή που μου προκαλεί.
<<Μμμμμ>> ξανακάνω προσπαθόντας να μιλήσω αλλά οι λέξεις μου πέφτουν πάνω στην κολλητική ταινία. Τις καταπίνω σαν να μην υπήρχαν ποτέ.
<<Ξέρεις είσαι πολύ όμορφη κοπέλα..>> Σχολιάζει απο το πουθενά.
<<Μμμμμ>> άμα μπορούσα να μιλήσω θα έλεγα: αι στο διάολο!!
Έρχεται δίπλα μου και αρχίζει να μου ξεκουμπώνει την μπλούζα μέχρι που πέφτει στο πάτωμα. Δάκρυα πέφτουν απο τα μάτια μου. Δεν ξέρω άμα είναι απο τον θυμό ή απο τον φόβο.
<< Μωρό μου έλα μαζί μου και ίσως δεν σε σκοτώσω..>> λέει και νιώθω αναγούλα. Κουνιέμαι πάνω κάτω με δύναμη και καταφέρνω να βγάλω τα σχοινιά απο τα πόδια μου και τα χέρια μου. Ο Μπλέικ δεν κουνιέται. Με βλέπει να ξεφεύγω και κάθεται ακίνητος. Γιατί; Αναρωτιέμαι και αρχίζω να τρέχω. Πάω προς το κελί μου για να βρω τον Ντέιβιντ
KAMU SEDANG MEMBACA
Κρίστειν
Fiksi Ilmiah> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
