<< Μην μιλάς έτσι>> μου λέει πληγωμένος.
<< Το σκέφτηκα δεν το είπα >> λέω απότομα
<<Ηρέμησε..>> λέει και με κοιτάζει
Όλη την ώρα μου λέει να ηρεμήσω έλεος πια! Ο ηλίθιος... Αφήνει το παιδί να πεθάνει και τώρα μου λέει και τι να κάνω
<< Το παιδί δεν είχε ελπίδες και άμα σε άφηνα να πας να το βοηθήσεις θα σκότωνε και εσένα το τέρας>> λέει και παίρνει μια ανάσα
<< Για όλα εσύ φταις!! Βασικά όχι φταίω εγώ που σε εμπιστεύτηκα>> λέω και τον κοιτάζω. Το βλέμμα μου είναι σαν τρελής. Πετάγονται έξω τα μάτια μου και είναι κόκκινα.
<< Έλα κάτσε εδώ θα σταματήσω να είμαι ηλίθιος..>> λέει απαλά
<< Είναι φυσικό χαρακτηριστικό σου άρα δεν μπορείς να το σταματήσεις>> λέω ειρωνικά και αυτός γελά
<< Λοιπόν θέλω να σε γνωρίσω καλύτερα..>>
<< Δεν πρέπει να προχωρήσουμε; γιατί μας κυνηγάνε κάτι μεταλλαγμένα τέρατα>> του υπενθυμίζω
<< Υπάρχει και κάτι που ονομάζεται ξεκούραση>> μου λέει
<< Όταν μας τρώνε θα σου πω εγώ για ξεκούραση>> λέω
<<Είμαστε σε ασφαλές μέρος>> με καθυσηχάζει .
<<Τι θες να μάθεις για εμένα;>> Ρωτάω με απορία
<<Έχεις αδέλφια; Και ποιος σου λείπει πιο πολύ;>> Ρωτάει με ενδιαφέρον
<< Έχω έναν αδελφό και η κολλητή μου.. εσύ;>>
<< Έχω τον Μπλέικ και κανείς.>>
<< Είσαι μοναχικός τύπος βλέπω>> λέω και γελάω
<< Όχι πάντα! μου αρέσει και η παρέα ειδικά μαζί σου..>> λέει και νιώθω τα μάτια του να εξετάζουν τα δικά μου
<< Δεν μπορώ να πω το ίδιο και για σένα...>> Τον πειράζω και κοιτάω τα γυμνασμένα χέρια του.
<< Δεν κάνουν καλό τα ψέματα Κρίστειν>> λέει και τα μάτια του ταξιδεύουν στο σώμα μου
<< Ντέιβιντ... Μου λείπουν τα πάντα από την ζωή μου>> λέω σοβαρά και γυρίζω το κεφάλι μου προς την άλλη πλευρά ώστε να μην δεί τα δάκρυα που σχηματίζονται στα μάτια μου.
<< Και εμένα και δεν είναι ντροπή να κλαίς>> λέει και γυρίζει το κεφάλι μου προς την πλευρά του
<<Μην>> λέω απότομα
<< Δεν είναι ντροπή.. κλάψε άμα θες>> λέει και με αυτό αφήνω τα δάκρυα να πέσουν.. είναι ελάχιστα αλλά το κάθε δάκρυ είναι γεμάτο συναίσθημα. Δείχνουν πόσο χαλασμένος άνθρωπος είμαι. Παίρνω μια ανάσα.
Έχουμε πλησιάσει πολύ ο ένας τον άλλον. Τα χείλια μας έτοιμα να ακουμπήσουν μεταξύ τους. Κοιταζομαστε και νιώθω μια έλξη.
<< Ακίνητοι!>> Ακούω μια φωνή και πετάγομαι το ίδιο και ο Ντέιβιντ. Το θέαμα κάνει τα μάτια μου να πεταχτούν
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
