Κρίστειν

Κεφάλαιο 10

Κάτι άρχισε να λέει ο Ντέιβιντ αλλά δεν τον πρόσεχα. Είχα άλλα στο μυαλό μου. Ήμουν σίγουρη πως μου λέγανε ψέματα. Η οικογένεια μου ζεί. Δεν μπορεί να πέθαναν.

<< Για πες μας λοιπόν Κρίστειν σε περίπτωση που μας κυνηγάει κάποιος τι κάνουμε;>> Με κοίταξε με εκνευρισμό. "Ότι γουστάρουμε"ήθελα να πω αλλά δεν το έκανα γιατί δεν έχω όρεξη να τσακωθώ
<<τρέχουμε>> λέω

<< Όχι... >>Έλα μετά να σου εξηγήσω. Με κοιτάζει επίμονα

Θα εξερευνήσω τον χώρο. Πρέπει να ξέρω που βρίσκομαι. Όλοι ήταν αποσχολημένοι μέχρι και ο Ντέιβιντ.  Χώριζαν τις ομάδες τους.Σηκώθηκα και πήγα λίγο πιο πέρα από τις σκηνές και είδα μια πόρτα. Ήταν δωμάτιο; Στην μέση του πουθενά; Προσπάθησα να ανοίξω την πόρτα με δύναμη αλλά δεν άνοιγε. Ήταν κλειδωμένη. Μέχρι που παγωμένα σκληρά  χέρια με άρπαξαν απο την μέση. Κοιτάζω και βλέπω τον Μπλέικ

<< Όχι εδώ Κρίστειν απαγορεύεται!>> Λέει νευρικά

<< Άσε με.. ο Ντέιβιντ μου είπε να πάρω κάτι μέσα απο το δωμάτιο>> λέω όσο πιο ήρεμα μπορώ σαν να μην συμβαίνει τίποτα

<< Κρίστειν αυτό είναι το δωμάτιο μου.. φύγε!>> Λέει απειλητικά

<<Δεν φεύγω.. Πρέπει να πάρω κάτι.. μου δίνεις το κλειδί;>> Ρωτάω

<< Άμα σε ξαναδώ εδώ κοντά θα την πληρώσεις άσχημα>> λέει

Τον κλοτσάω με δύναμη και μου αρπάζει το πόδι. Με κολλάει στον τοίχο και μου κρατάει τα χέρια ψηλά. Με το πόδι του εμποδίζει τα πόδια μου έτσι ώστε να μην μπορώ να τα κουνήσω. Με το ένα χέρι μου κλείνει το στόμα ενώ εγω μουγκριζω:μμμμ και προσπαθω να τον δαγκώσω.

<< Όταν λέω κάτι θα το ακούς μικρή μου Κρίστειν.. αλλιώς θα σου συμβεί κάτι πολύ άσχημο>> λέει και γελά.

Βράζω απο τον θυμό μου. Κουνιέμαι και προσπαθώ να αποδράσω. Προφανώς δεν πετυχαίνει. Όταν με αφήσει ελεύθερη θα τον σπάσω στο ξύλο.

<< Άμα θέλω μπορώ να σε κρατήσω εδώ όλη την ημέρα.. ξέρεις είσαι πιο συμπαθητική όταν το έχεις βουλωμένο...>>

<<Μμμμμμμμμμ>>

<< Σκάσε Κρίστειν>> λέει και με χαστουκίζει