Κρίστειν

Κεφάλαιο 31

Θα είμαι ειλικρινής με τον εαυτό μου για μια φορά. Δεν έχω κανένα σχέδιο. Κρατάω τις ζωές δύο ανθρώπων στα χέρια μου. Ο χρόνος που μου έδωσε ο Μπλέικ δεν μου αρκεί. Δεν είναι αρκετός για τίποτα. Κοιτάζω την Τζέσικα και τον Κάρτερ. Πάω προς το μέρος του Κάρτερ και τον λύνω από την καρέκλα που ήταν δεμένος. Θα αναρωτιέται κανείς: μα καλά γιατί δεν πολεμάτε όλοι μαζί τον Μπλέικ; Λοιπόν γιατί έχει στρατό και ελέγχει όλο το εργαστήρι.

<<Λυπάμαι>> ψιθυρίζω στον Κάρτερ. Αυτός μου χαμογελάει.

<<Είσαι καλά;>> Με ρωτάει και σηκώνεται όρθιος.

<<Λυπάμαι.. που είμαι τόσο χάλια.>> Λέω και αυτός με κοιτάζει.

<<Είσαι υπέροχη.>> Λέει και με πλησιάζει.

<<Σταμάτα>> ψιθυρίζω και έρχεται ακόμη πιο κοντά μου.

<<Γιατί;>> Ρωτάει απαλά.

<<Γιατι είμαι καταστροφή μωρό μου.>> λέω και αυτός με πλησιάζει και με κολάει στον τοίχο.

<<Μωρό μου είσαι η καλύτερη καταστροφή.>> Λέει και αρχίζω να τον φιλάω παθιασμένα. Μου βγάζει την μπλούζα και εγώ την δικιά του. Φιλιόμαστε άγρια. Ο ένας κολλημένος πάνω στον άλλον. Η λογική εχει φύγει απο μέσα μου. Μονο η επιθυμία περικυκλώνει το μυαλό μου.

Ακούγεται η Τζέσικα στο βάθος να ξεροκαταπίνει. Σοβαρά τώρα; Πρώτα με προδίδει και τώρα την ενοχλεί που κάνω αυτό που μου αρέσει; Σταματάω να φιλάω τον Κάρτερ. Του ψιθυρίζω: "θα σας σώσω αγάπη μου. Σου υπόσχομαι πως θα είστε μια χαρά." Αυτός με πιάνει απο την μέση και με σφίγγει στην αγκαλιά του.

<<εσύ μωρό μου;>> με ρωτάει και τον αντικρίζω.

<<πάντα βρίσκω τρόπο.>> Λέω και μου χαμογελάει.

<<Δεν θέλω να διακόψω αλλά δεν έχουμε χρόνο.>> Λέει η Τζέσικα δειλά.

<<θα σας σώσω εγώ.>> Λέω μονότονα. Δεν την συγχωρώ αλλα δεν θέλω και να πεθάνει.

<<Συγγνώμη Κρίστειν. Φοβήθηκα..>>Μου λέει και την κοιτάζω. Η έκφραση μου γλυκαίνει.

<<Δεν πειράζει.>> λέω και την αγκαλιάζω. Εχούν δίκιο δεν εχω χρόνο. Βάζω την μπλούζα μου και κοιτάζω γύρω μου. Παίρνω κάποιες ανάσες.

<<Μην το κάνεις. Δεν θα βγεί σε καλό. Είδα όραμα Κρίστειν. Θα πεθάνεις. Σε παρακαλώ.>> Λέει η Τζέσικα και ανατριχιάζω. Δεν έχω αλλη επιλογή.

Η πόρτα ανοίγει αμέσως και  μπαίνει μέσα ο Μπλέικ.

<<Λοιπόν τι αποφάσησες;>> Λέει και η φωνή του αντηχεί στο δωμάτιο.

<<Άσε τους να φύγουν και πάρε εμένα.>> Λέω και ακούω τον Κάρτερ και την Τζέσικα να διαμαρτύρονται.

<<Πολύ καλά>> Λέει ο Μπλείκ και χαμογελάει.

<<Εξω είναι δύο φρουροί που θα σας βοηθήσουν να φύγετε αν αντισταθείτε ή πατε σε διαφορετικο δρόμο θα σας σκοτώσω.>> Προσθέτει ο Μπλέικ. Τους κοιτάζω σαν να λέω ένα τελευταίο αντίο. Δεν θα τους ξαναδώ.

Γειά σας! Η Κρίστειν επέλεξε τον θάνατο ή θα σωθεί;❤ και σας αρέσει ο Κάρτερ με την Κρίστειν μαζί;