<<ευχαριστώ>> Λέω σιγανά στον νέο.
<<Πως σε λένε;>> Με ρωτάει δυνατά
<<Σάρα.. εσένα;>> Του είπα ψέματα αλλά δεν χρειάζεται να του πώ την αλήθεια
<< Ντείβιντ>> λέει χαλαρά
Ντείβιντ; Ντείβιντ; Χριστέ μου.
<<Πριγκίπισσα και όλας με ξέχασες;>> Λέει και με πλησιάζει.
<<Φύγε δεν είσαι ο Ντέιβιντ..>> λέω εκνευρισμένη και τρομαγμένη ταυτόχρονα
<<Πριγκίπισσα μην το παίζεις δύσκολη.. θα έπρεπε να είσαι ευγνώμων που ζω γιατί εσύ με άφησες να πεθάνω... Με παράτησες>> λέει σιγανά
Νιώθω τύψεις. Δεν μπορώ να τον κοιτάξω στα μάτια. Φοβάμαι . Τον φοβάμαι.
<<Θα έπρεπε πριγκίπισσα.. νομίζεις πως ο Μπλέικ ήταν ο κακός; τόσο αθώα. Ετοιμάσου να πεθάνεις>> λέει και βγάζει το όπλο του.
Δακρύζω. Δεν θέλω να πεθάνω ακόμα. Τσιρίζω. Τα μάτια του είναι γουρλωμένα μοιάζει με τον Μπλέικ.
<<Βοήθεια! Βοήθεια! Βοήθεια!>> Φωνάζω και νιώθω ένα χέρι να με ακουμπά. Ανοίγω αμέσως τα μάτια μου.
<< Ντείβιντ;>> Ρωτάω και κοιτάζω τον νέο που προφανώς δεν μοιάζει με τον Ντέιβιντ.
<<Έβλεπες εφιάλτη>> λέει ο νέος .
<<Φτάσαμε βγες έξω απο το αυτοκίνητο>> λέει απότομα ο πατέρας.
Βγαίνω αμέσως. Κοιτάζω γύρω μου. Όλα είναι ερημωμένα. Δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου κόσμος. Η εικόνα είναι τραγική. Άνθρωποι που κλαίνε για ότι χάσανε. Άλλοι κάθονται σιωπηλοί και κοιτάζουν γύρω - γύρω. Η όψη τους μοιάζει σαν να είναι ζωντανοί- νεκροί. Το σώμα κινείται αλλά η σκέψη όχι. Ο κόσμος καταστράφηκε πια. Δεν έμεινε τίποτα. Παραμόνο εμείς οι λίγοι άνθρωποι οι οποίοι έχουν χάσει τα πάντα και επικαλούμαστε να ξαναφτιάξουμε τον κόσμο μας.
ESTÁS LEYENDO
Κρίστειν
Ciencia Ficción> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
