<<Δεν έχεις το πάνω χέρι και μόλις βγω από εδώ θα το μετανιώσεις και εσύ και οι φίλοι σου.>> Λέω αργά και σιγανά. Κοιτάζω προς το μέρος τους.
<<Αχ Κρίστειν. Δεν θα φύγεις από εδώ ποτέ. Είσαι το πειραματόζωο μου τώρα. Επιτέλους θα μπορέσω να πειραματιστώ πάνω στην κόρη των ανθρώπων που δημιούργησαν το εργαστήρι αυτό.>> Λέει και ανατριχιάζω ολόκληρη. Λέει ψέματα. Σωστά; Αποκλείεται. Μου έρχεται να βάλω τα κλάματα.
<<Όλο βλακείες λες!>> Φωνάζω και αυτός γελάει. Ένα μέρος μου πιστεύει πως λέει αλήθεια.
<<Ούτε αυτό δεν ήξερες αλλά μην ανησυχείς θα μάθεις τα πάντα που έκαναν αυτοί οι άνθρωποι που αποκαλείς γονείς.>> Λέει και εγώ δεν μιλάω για λίγα λεπτά.
<<Εύχομαι να καείς στην κόλαση.>> Λέω και αυτός με χαστουκίζει. Είναι τυχερός που είμαι δεμένη.
<<Θα σε αποτελειώσω Κρίστειν. Μέρα με την μέρα. Σου αξίζουν τα χειρότερα.>> Λέει και μου ρίχνει άλλο ένα χαστούκι. Νιώθω θερμά τα μάγουλα μου. Με χτυπάει στο στομάχι και στον θώρακα. Οξύς πόνος με διαπερνά. Είμαι τόσο χαζή που ήρθα πάλι πίσω στο εργαστήρι. Έπρεπε να κάτσω σπίτι μου και να τα ξεχάσω όλα. Να ζήσω σαν φυσιολογικός άνθρωπος που κρύβει τα πρόβλημα του.
Είμαι πασαλημένη με αίματα παρόλα αυτά ο Μπλέικ δεν έχει σταματήσει να με χτυπάει. Είμαι σαν ένας σάκος του μποξ για αυτόν. Λες και είμαι άψυχη. Δέχομαι τις μπουνιές του, τις κλοτσιές του και τα χαστούκια του χωρίς να αντιδράω. Ούτε καν μιλάω. Είμαι τόσο χαμένη στις σκέψεις μου. Αυτό που κυρίως με απασχολεί είναι πως οι γονείς μου έφτιαξαν το εργαστήρι αυτό. Δεν μπορώ να το φανταστώ.
<<Δυστυχώς πρέπει να πηγαίνω αλλά υπόσχομαι πως θα ξανά έρθω και αύριο.>> Λέει ο Μπλέικ και τον κοιτάζω.
<<Να μου λείπει.>> Σχολιάζω και αυτός φεύγει. Τον ακούω να ψιθυρίζει κάτι στους φρουρούς.
<<Φέρτε τον μέσα.>> Ψιθύρισε. Ποιόν να φέρουν; Τον βλέπω να ξαναέρχεται.
Η απορία μου λύνεται όταν βλέπω τον Κάρτερ. Είναι ελάχιστα χτυπημένος αλλά φαίνεται βασανισμένος. Τον βάζουν στο κελί μου.
<<Τι του έκανες;>> ουρλιάζω έξαλλη και τρομαγμένη.
<<Θα ανακαλύψεις σύντομα.>> Λέει αυτός και δύο δάκρυα στάζουν από το πρόσωπο μου. Βλέπω την ικανοποίηση στο πρόσωπο του. Του άρεσε η αντίδραση μου. Τόσο αρρωστημένος είναι. Φεύγει από το δωμάτιο.
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...