Κεφάλαιο 4

157 13 0
                                    

Με κοιτάνε και ύστερα φεύγουν... Κάθε φυσιολογικός άνθρωπος θα είχε πάθει σοκ άμα ήταν κλειδωμένος στο δωμάτιο που είμαι.Θα φώναζε και θα απαιτούσε να βγεί ή θα έκλαιγε ή... Θα αντιδρούσε κάπως. Εγώ απο την άλλη δεν έκανα τίποτα.. Περίμενα και περίμενα κάθε μέρα.. για κάτι διαφορετικό.. Να δω κάποιον γνωστό μου ή κάποιος να μου εξηγήσει που βρίσκομαι.. Δεν είναι ότι είμαι απαθής και δεν κάνω τίποτα ... Ίσα-ίσα πάντα είχα υπερένταση , ενέργεια. Σκεφτείτε όμως να σας είχαν στερηθεί τα πάντα και να έπρεπε να ανταπεξέλθετε σε ένα άγριο περιβάλλον.. Σηκώνομαι απο το κρεβάτι που κάθομαι εδώ και πόσες μέρες ... Ούτε η ίδια δεν ξέρω! Παίρνω κάποιες ανάσες και κατευθύνομαι προς το μπάνιο. Το πρώτο πράγμα που βλέπω είναι ένας μεγάλος καθρέφτης. Η αντανάκλαση μου με κοιτάζει κατάματα.. Τα μπλέ μάτια της είναι κουρασμένα και τα ξανθά μαλλιά της μπερδεμένα. Φαίνεται ταλαιπωρημένη και αδύναμη. Μα.. μα αυτή δεν είμαι εγώ! Εγώ είμαι δυνατή και είναι καιρός να βγώ έξω από αυτήν την φυλακή.. Σήμερα το βράδυ θα ξεφύγω!!

ΚρίστεινTempat cerita menjadi hidup. Temukan sekarang