Ο Τζέικ είχε έρθει μέσα στο δωμάτιο μου και όπως κάθε φορά με άρπαξε και με κατεύθυνε προς τα έξω.
<<Άκου θα σε πάω να κάνεις μπάνιο.. μην αργήσεις και μην σκεφτείς να αποδράσεις θα είμαι ακριβώς απέξω απο την πόρτα!>>
Έχει πρόβλημα ο άνθρωπος αλλά πάντως μου έδωσε μια ιδέα: μπορώ να πάρω κάτι απο το μπάνιο και να του το ρίξω στο κεφάλι ή να τον τραυματίσω.
<<Οκ>> απάντησα ξερά
Με κατεύθυνε σε ένα δωμάτιο όχι πολύ μεγάλο και με το που μπήκα μέσα κλείδωσε την πόρτα.
<<Όπως είπα μην δοκιμάσεις καμιά βλακεία και έχεις 15 λεπτά!>>
Δεν απάντησα, παρατηρούσα το δωμάτιο γύρω μου. Τα λευκά πανέμορφα πλακάκια και την μακρόστενη μπανιέρα. Φαίνονταν όλα τόσο ειρηνικά και επιτέλους μπορούσα να ξεπλύνω όλα τα προβλήματα απο πάνω μου. Έβγαλα τα ρούχα μου δηλαδή το λευκό νυχτικό που εμοιαζε με ρούχο τρελοκομείου και τα εσώρουχα μου. Έβαλα το νερό στο πιο ζεστό και άφησα τις καυτές σταγόνες να με ηρεμήσουν. Ξέπλυνα όλο το σώμα μου και τα μαλλιά μου και ένιωθα λες και ήμουν άλλος άνθρωπος. Μέχρι που διέκοψε την ηρεμία μου η φωνή του Τζέικ
<<Άμα δεν βγεις τώρα εξω θα σπάσω την πόρτα!>> Είπε ταραγμένος
<<Βγαίνω, δώσε μου 1 λεπτό>> είπα λες και μίλαγα σε κάποιο μέλος της οικογένειας μου.
Έβαλα βιαστικά τα ρούχα μου και τότε τον άκουσα να ξεκλειδώνει.
<<Θα συναντήσεις τον αδελφό σου πρώτα>> είπε αφού με έσπρωξε σε ένα δωμάτιο με λευκούς τοίχους και ένα ξύλινο τραπέζι με δύο καρέκλες.
Τον αδελφό μου; Σκέφτηκα με περιέργεια και μου ήρθε να βάλω τα κλάματα απο την χαρά μου. Τον αγαπούσα τόσο πολύ. Αλλά δεν άργησαν να μου έρθουν οι σκέψεις πώς βρέθηκε εδώ; Είναι και αυτός αιχμάλωτος; Με θυμάται;
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
