Κρίστειν

Κεφάλαιο 20

<<Τι έπαθες;>> Με ρωτάει ο Κάρτερ. Η φωνή του είναι ήρεμη και σταθερή. Με λύνει από την καρέκλα και εγώ σηκώνομαι. Προχωράω γύρω στο δωμάτιο.

<<Εσύ τι έπαθες;>> Αντιστρέφω την ερώτηση που μου έκανε παρόλο που είμαι σε χειρότερη κατάσταση από αυτόν.

<<Είμαι καλά.>>

<<Τι σου έκαναν;>> Τον Ρωτάω με ανησυχία.

<<Γιατί το κάνεις αυτό; Θα σταματήσεις να αγνοείς τα συναισθήματα σου επιτέλους; Θα σταματήσεις να προσποιήσε πως όλα είναι εντάξει όταν δεν είναι;>> Με ρωτάει και εξετάζει το πρόσωπο μου. Εγώ κοιτάζω αλλού. Αναπνέω και κουνάω νευρικά τα χέρια μου.

<<Τι θέλεις να σου πω; Είμαι χαλασμένη ως προς όλους τους τομείς. Τα συναισθήματα είναι άθλια.>> Λέω και κοιτάζω προς το μέρος του.

<<Οι γονείς μου έφτιαξαν αυτό το μέρος. Οι γονείς μου ευθύνονται για όλη την καταστροφή και εγώ ήθελα να τους προστατέψω και τι έφερα; Την καταστροφή!>> Προσθέτω ταραγμένη και τώρα κοιταζόμαστε κατάματα. Χαμογελάει άχνα.

<<Γιατί χαμογελάς;>> Ρωτάω με περιέργεια.

<<Γιατί δεν ξέρεις.>> Λέει.

<<Τι δεν ξέρω;>> Ρωτάω και αυτός γελάει.

<<Αυτό.>> Λέει και με φιλάει. Τον κοιτάζω και του λέω λυπημένη:

<< Οι δύο πρώην μου πέθαναν εδώ. Είχα δεθεί με τον δεύτερο πολύ. Το όνομα του ήταν Ντέιβιντ. Δεν θέλω να γίνει το ίδιο.>>

<<Καταλαβαίνω.>> Λέει ψυχρά. Δεν ξέρω τι να απαντήσω. Δεν έχω αισθήματα για αυτόν. Έχω;

<<Όπως και να έχει. Πρέπει να βρούμε σχέδιο απόδρασης το συντομότερο δυνατόν. >> Λέω μονότονα.

<<Ναι πρέπει.>> Σχολιάζει αυτός.

<<Που είναι οι άλλοι;>> Ρωτάω και κοιτάζω γύρω μου. Το κλίμα και η ατμόσφαιρα είναι απαίσια. Μυρίζει σκουριά και αίμα. Οι φυλακές που είμαστε είναι βρώμικες.

<<Τους έχει ο Μπλέικ.>> Λέει ο Κάρτερ. Απλά υπέροχα. Κάθομαι κάτω και κλείνω τα μάτια μου.

<<Έχεις αγαπήσει ποτέ κανέναν αληθινά;>> Ρωτάω και ακούω τον Κάρτερ να ξεφυσάει.

<<Ναι αλλά η κοπέλα που αγάπησα δεν με αγάπησε ποτέ.>> Λέει με θλιμμένη φωνή. Τον πλησιάζω και αρχίζω να τον φιλάω. Αυτός μου χαϊδεύει τα μαλλιά και με φιλάει με πάθος. Ξέρω πως δεν είναι το κατάλληλο μέρος ή η στιγμή γι'αυτό αλλά το συναίσθημα είναι υπέροχο.

<<Γι'αυτό που είπες πριν.. δεν είσαι χαλασμένη Κρίστειν.>> Λέει και με αγκαλιάζει. Δεν μιλάω.

Γειά σας! Ποια είναι η γνώμη σας για τον Κάρτερ; Τα λέμε στο επόμενο κεφάλαιο❤