Να είμαι ειλικρινής ποτέ δεν ήθελα να φέρω τον εαυτό μου σε αυτή την θέση. Δεν είναι απο τα καλύτερα συναισθήματα να είναι ενα όπλο στο κεφάλι σου σημαδεμένο. Μια λάθος κίνηση και είμαι νεκρή. Ακολούθησα σιωπηλά τον Τζέικ.
<< Απο εδώ και πέρα αυτό θα είναι το δωμάτιο σου>> είπε αυστηρά
Επιτέλους τα κατάφερα σκέφτηκα. Χαμογέλασα όταν είδα το πλαστικό ταμπελάκι που έγραφε: 209.
<<Οκ>> απάντησα προσπαθόντας να κρύψω την χαρά μου.
<< πραγματικά δεν ήθελα να σε πάω εδώ αλλά απο ότι βλέπω εισαι και εσύ για πέταμα όπως ολοι εδώ μέσα>> είπε με μίσος
<< Είπα να σου μοιάσω>> απάντησα και είλπιζα να πιάσει τον σαρκασμό μου.
Ο Τζέικ ξεκλείδωσε την πόρτα και με έβαλε μέσα στο δωμάτιο. Βασικά στην φυλακή.
<<Άχρηστη! Ηλίθια! Θα σαπίσεις εδώ! Ήθελα να σε βοηθήσω αλλά δεν το αξίζεις>>
Ένιωθα τις λέξεις του να με καίνε διότι πάντα νόμιζα πως είμαι άχρηστη και δεν αξίζω...κ..και τώρα δεν θα με βοηθήσει. Με πλάκωσε η απελπισία αλλα την έκρυψα.
<< Δεν χρειάζομαι την βοήθεια σου έτσι και αλλιώς.. χάρη μου κάνεις που δεν θα βοηθήσεις>> είπα αλλά η φωνή μου δεν υποστήριζε τα λόγια μου. Ακουγόταν πληγωμένη;
Έφυγε αφού κλείδωσε την πόρτα.
<< Εε... Τι κάνεις εδώ;>> Άκουσα μια επιθετική αλλά ήρεμη φωνή
أنت تقرأ
Κρίστειν
خيال علمي> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
