Όλα τελειώσανε. Δεν μου έμεινε τίποτα πια. Ο αδελφός μου νεκρός. Η οικογένεια μου νεκρή. Ο Ντέιβιντ νεκρός. Η Μπέλλα νεκρή. Δεν μου έμεινε τίποτα στον κόσμο. Κλαίω ασταμάτητα σαν μικρό παιδί. Αφήνω τούς δαίμονες μου να νικήσουν. Ξέρετε είναι γελοίο το γεγονός ότι νομίζουμε πως θα νικήσουμε τους δαίμονες μας. Αυτοί πάντα έχουν το πάνω χέρι. Νομίζουμε πως οδηγούμε τον δικό μας δρόμο ενω οι δαίμονες είναι αυτοί που τον κατασκεύασαν. Η παλιά Κρίστειν πέθανε.
<< Κρίστειν έλα τώρα εδώ>> φωνάζει ο Μπλέικ.
Δεν απαντάω.
<< Θα σε σκοτώσω αλλιώς>> με απειλεί
<< Είμαι ήδη νεκρή>> λέω σιωπηλά
<< Αυτό ήταν>> Λέει απειλητικά και έρχεται προς το μέρος μου. Δεν κινούμαι.
Είναι δίπλα μου. Με κοιτάζει.
<< Πάντα μου άρεσε η σκοτεινή σου πλευρά Κρίστειν>> λέει και χαμογελάει
<< Δεν με ξέρεις>> λέω απότομα
<<Αυτό μου αρέσει απο εσένα.. πως είσαι απρόβλεπτη>> λεει σιγανά
<< Σκάσε>> λέω σαν ρομπότ
Ο Μπλέικ βγάζει ένα μικρό μαχαίρι απο την τσέπη του και με μαχαιρώνει στο χέρι. Τα μάτια μου δακρύζουν αφθόρμητα.
Ένα πράγμα ξέρω στα σίγουρα πως κάθε δάκρυ που πέφτει απο τα μάτια μου και κάθε σταγόνα αίματος απο το σώμα μου με φέρνει ενα βήμα πιο κοντά στον παράδεισο.
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
