Κρίστειν

κεφάλαιο 25

<<Μμμμ>> κάνω προσπαθώντας να προφέρω λέξεις.

<<Σσσσ>> λέει το άτομο που στέκεται από πίσω μου. Η φωνή ακούγεται σαν να είναι αντρική. Δεν γνωρίζω σε ποιόν ανήκει.

<<Θα σε λύσω και θα κάνεις ησυχία.>> Ακούγεται πάλι η ίδια φωνή. Είναι βραχνή και σιγανή. Το ατομο μου αφαιρεί την κολλητική ταινία από το στόμα και εγώ του ρίχνω μια σύντομη ματιά.

<<Κάρτερ!>> Λέω με χαρά. Νόμιζα πως ήταν νεκρός.

<<Νόμιζα πως είχες πεθάνει!>> Λέω και με κοιτάζει.

<<Κάρτερ;>> Ρωτάω με απορία.

<<Σου μοιάζω με τον Κάρτερ;>> Λέει το ατομο και η φωνή του ακούγεται διαφορετική από πριν. Κοιτάζω καλύτερα τον άνθρωπο που μου έβγαλε την κολλητική ταινία από το στόμα.

<<Έε πως ήρθες εδώ;>> Ρωτάω αυστηρά. "Μπράβο κρίστειν έγινες ρεζίλι." Λέω στον εαυτό μου.

<<Κάθε φορά οι ίδιες ερωτήσεις. Λοιπόν πάμε δεν έχουμε χρόνο>> λέει η Τζέσικα και με λύνει. Πως στην ευχή βρέθηκε εδώ;

<<Μίλα.>> Λέω απότομα.

<<Πω! Πω! Βρε Κρίστειν δεν το καταλαβαίνεις; Πρέπει να φύγουμε αλλιώς θα πεθάνουμε.>> Φωνάζει και εγώ μένω σιωπηλή. Έχει δίκιο. Βγάζω τα καλώδια από το κεφάλι μου και αφαιρώ την βελόνα από το χέρι μου. Έχω χάσει αρκετό αίμα και ζαλίζομαι.

<<Ώρα για δράση.>> Λέω και χαμογελάω.

<<Μπλέικ!>> Φωνάζω και ακούω βήματα προς το μέρος μας. Θα ξεκλειδώσει την πόρτα και θα τον χτυπήσω με δύναμη. Όπως του αξίζει. Ο Μπλέικ μπαίνει μέσα και αμέσως του ορμάω. Τον ρίχνω κάτω και χτυπιόμαστε.

<<Βλαμμένη.>> Φωνάζει καθώς μου ρίχνει μπουνιές στο πρόσωπο. Με έχει βάλει κάτω και με χτυπάει. Δεν τα βάζω κάτω. Όχι αυτή την φορά. Η Τζέσικα τρέχει και βγαίνει έξω.

<<Θα σε σκοτώσω. Πες αντίο.>> Ψιθυρίζω στο αυτί του και αυτός γελάει.

<<Και να με σκοτώσεις έχω στρατό που έχει διαταγές να σε σκοτώσει. Είμαι ο μόνος που μπορεί να σε βοηθήσει να γλιτώσεις.>> Λέει και καταλαβαίνω πως έχει δίκιο.

<<Βοήθησε με να ξεφύγω λοιπόν.>> Φωνάζω. Ο Μπλέικ με κοιτάζει.

<<Για δες η Κρίστειν θέλει την βοήθεια μου. Φοβάσαι μικρή μου;>> Ρωτάει με ειρωνία.

<<Όχι βέβαια αφού άλλος θα πεθάνει.>> Απαντάω με την ίδια ειρωνία που είχε και αυτός.

<<Εντάξει λοιπόν αλλά τουλάχιστον εμένα δεν με κυνηγάνε οι εφιάλτες μου. Θα πεθάνω με ηρεμία. >> Λέει και ανατριχιάζω. Με την πρώτη ευκαιρία που βρίσκω αρχίζω να τρέχω."Ξέχασε το παρελθόν σου. Ξέχασε το." Ψιθυρίζω και δάκρυα σχηματίζονται στα μάτια μου. Τα συγκρατώ. Δεν έχω χρόνο γι'αυτό. Πρέπει να σώσω τον Κάρτερ και την Άρια.

Γειάα σας❤! Τι λέτε να έγινε στο παρελθόν της; Άραγε θα βρει τον Κάρτερ και την Άρια ή είναι νεκροί;