Είμαι απορροφημένη σε μια γωνιά. Όσα μου είπαν ακούγονται εξωπραγματικά. Νιώθω λες και έχω χάσει χρόνια από την ζωή μου. Πολλά πράγματα ακόμα δεν βγάζουν νόημα. Ζαλίζομαι αισχρά. Μου λείπει η οικογένεια μου αφάνταστα. Οι μικροί τσακωμοί με τους γονείς μου , οι στιγμές που τους αγκάλιαζα και μου έλεγαν πως με αγαπάνε, οι στιγμές που έπαιζα με τον αδελφό μου στον κήπο και μου μάθαινε αυτοάμυνα. Μου έλειπαν τα πάντα απο την παλιά μου ζωή... Η κολλητή μου η Stacy. Δεν τους σκεφτόμουν συχνά γιατί πάντα μου ερχόταν να βάλω τα κλάματα. Δυό δάκρυα έπεσαν απο τα μάτια μου και τα σκούπισε ο Άλεξ γρήγορα
<< Με τρόμαξες>> λέω ξαφνιασμένη
<< Σε είδα να κλαίς και ήθελα να σιγουρευτώ άμα είσαι καλά>> λέει απαλά
<< Μπήκε κάτι στο μάτι μου>> λέω και απομακρύνομαι
<< Μην μου λες ψέματα Κρίστειν..>> λέει αυτός
Ενώ θα έπρεπε η καρδιά μου να χτυπάει σαν τρελή τώρα που είμαι δίπλα του δεν το έκανε. Ήμουν παγωμένη. Δεν ήθελα άλλα δράματα ή άλλες πληροφορίες για τίποτα. Ήθελα εξηγήσεις. Ήθελα να φύγω απο εδώ και όλα να τελειώσουν. Ο Άλεξ με πλησίασε και μου φόρεσε την ζακέτα που μου είχε δώσει ο αδελφός μου.
<< Που την βρήκες;>> Ρωτάω επιθετικά.
<< Σσσσ! Τα χέρια στις τσέπες>> ψυθήρισε και πήγε να δει τι κάνει η Μπέλλα.
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
