Η Τζέσικα με πρόδωσε. Αποκλείεται.
<<Τζέσικα είναι αλήθεια;>> Ρωτάω και η φωνή μου τρέμει. Δεν απαντάει.
<<Τζέσικα!>> Φωνάζω ταραγμένη.
Πάλι καμία απάντηση.
<<Δεν το πιστεύω Τζέσικα! Με πρόδωσες. Με πρόδωσες.>> Λέω και βλέπω τον Μπλέικ να χαμογελάει.
<<Οι φιλίες δεν κρατάνε για πάντα. Βλέπεις αγάπη μου εγώ σε προστατεύω από τους κακούς ανθρώπους αλλά εσύ συνεχίζεις να επιμένεις να κάνεις το δικό σου.>> Λέει και τον κοιτάζω με δάκρυα στα μάτια.
<< Εγώ θέλω να καλυτερέψω τον κόσμο. Θέλω να ζούμε όλοι ευτυχισμένοι. Δεν χρειάζεται να παλεύουμε όλοι μεταξύ μας. Θα φτάνουν οι πόροι για όλους μας. Θα έχουμε πιο πολλά αγαθά.>> Λέει και αναστενάζω.
<<Σταμάτα!>> Λέω απότομα.
<<Δεν θα νιώθεις πλέον ενοχές γι'αυτό που έκανες. Γιατί όλοι θα σε λατρεύουν. Θα χαρίσεις χαμόγελα. Θα σβήσεις το παρελθόν σου επιτέλους.>> Λέει και κλείνω τα μάτια μου. Όλοι θα αναρωτιούνται τι έκανα στο παρελθόν μου και με κυνηγάει συνέχεια; Λοιπόν αφήστε με να σας τα διηγηθώ όλα από την αρχή. Από την ημέρα που άρχισα να μπλέκω και να μισώ την ζωή. Με τους γονείς μου δεν τα πήγαινα ποτέ καλά. Με κακοποιούσαν και μου λέγανε πόσο αδύναμη είμαι. Ο αδελφός μου με αγάπαγε αλλά δεν μου έδινε τόση μεγάλη σημασία. Ήμουν η μικρή σπαστικιά Κρίστειν γι'αυτό προτιμούσε να μην με βλέπει και να μην νιώθει άσχημα για τα χτυπήματα που έχω και για τα δάκρυα που στάζουν από τα μάτια μου. Θυμάμαι μια μέρα η μητέρα μου με είχε χτυπήσει τόσο άσχημα που δυσκολευόμουν να ανασάνω. Τότε ο πατέρας μου ήρθε και μου μίλησε. Μου είπε πως ο μόνος τρόπος για να μην με χτυπάνε και να με εκτιμάνε είναι να τον βοηθήσω σε μια δουλειά. Εγώ συμφώνησα καθώς το μόνο που ήθελα ήταν να με αγαπήσουν. Η δουλειά ήταν να σκοτώνω ανθρώπους. Στην αρχή δίσταζα και φοβόμουν μέχρι και τον ήχο του όπλου. Στην συνέχεια όμως όταν έβλεπα πόσο χαρούμενοι ήταν οι γονείς μου συνέχιζα να το κάνω. Κατέστρεψα ζωές και όνειρα, ανθρώπους. Ήμουν και θα είμαι ένα τέρας. Τον Μπλέικ τον ήξερα κάποτε. Μια φορά τον είχα δεί να δουλεύει για τους γονείς μου. Δεν τον χαιρέτησα ούτε τίποτα απλά τον κοίταξα όταν γέμιζε ένα όπλο με σφαίρες. Δεν ήξερα ότι είναι ο Μπλέικ αλλά τώρα το ξέρω έχει το ίδιο πρόσωπο και χαμόγελο που είχε και τότε. Κάποτε ήταν καλός.
Γειά σας! Ελπίζω να σας άρεσε το κεφάλαιο αυτό!❤
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
