Κρίστειν

Κεφάλαιο 31

<<Δεν υπάρχει περίπτωση!>> Φωνάζει αυτός

<< Θα τα καταφέρω.. πήγαινε!>> Λέω με την ίδια ένταση. Ήμουν πολύ πεισματάρα. Τον κοιτάζω και νιώθω μια έλξη. Την έλξη που ένιωθα αρχικά , με κοιτάζει και αυτός.

<< Εσύ θα φύγεις Κρίστειν και δεν το ξανα συζητάμε>>

Η ένταση είναι τεράστια. Οι φύλακες φωνάζουν:<< ανοίξτε την πόρτα και δεν θα πάθει κανείς κανένα κακό!>> Μας έφτασαν... Οι βλάκες...

Κοιτάζω τον Άλεξ και με κοιτάζει και αυτός και απο το πουθενά φιλιόμαστε. Φιλιόμαστε σαν άγρια ζώα που επιτέλους διεκδικούν αυτό που θέλουν. Δεν είναι γλυκό το φιλί είναι παθιασμένο. Υπάρχει τέτοια ένταση ανάμεσα μας. Δεν έχω χρόνο για πολλά συναισθήματα. Διακόπτω το φιλί και αναπνέω. Είχα χάσει την αναπνοή μου.

<< Φύγε!>> Τον διατάζω

<< Σταμάτα να παίζεις τον ήρωα όλη την ώρα και άκουσε με! >> Φωνάζει ο Άλεξ.

Οι φύλακες μπαίνουν μέσα. Το βλέμμα του Άλεξ μου λέει<<τρέχα>> και αυτό και κάνω. Τρέχω, τρέχω σαν τρελή απο το παράθυρό που υπήρχε απέναντι απο την πόρτα. Είμαι έξω και σκαρφαλώνω τον τοίχο με μανία. Ποτέ δεν είχα σκαρφαλώσει τόσο γρήγορα. Το σώμα μου τρίβετε στον τοίχο και νιώθω πόνο να με διαπερνά . Αίματα στάζουν απο τα χέρια μου. Ακούω έναν πυροβολισμό... Και τότε ξέρω πως ο Άλεξ είναι νεκρός. Δεν δακρύζω μόνο τρέχω. Τρέχω σαν την πρώτη φορά. Πάλι για να ξεφύγω. Άφησα πίσω μου τα πάντα. Τώρα είμαι μόνη μου και δεν ξέρω τι με περιμένει εκεί έξω δεν ξέρω καν άμα ζεί η οικογένεια μου ή άμα έχουν μολυνθεί όλοι απο τον ιό.... μόνο τρέχω.