Όταν ξυπνάω βρίσκομαι έξω στο χώμα. Αέρας κρύος με χτυπά στην πλάτη. Ανοίγω σιγά - σιγά τα μάτια μου. Είμαι ξαπλωμένη στο χώμα και ο ουρανός είναι γαλάζιος.
<<Αα νόμιζα πως ήσουν νεκρή>> λέει μια κοπέλα μικρότερη απο εμένα σίγουρα.
<<Τι;>> Ρωτάω μπερδεμένη.
<<Σε σώσαμε τρέχα να φύγεις μακριά>>
<<Τι; Ποιός; Ο Μπλέικ;>> Ρωτάω
<<Πέθανε μάλλον και ήρθαμε να σας σώσουμε.. >>
<<Αα>> λέω και η κοπέλα φεύγει τρέχοντας.
Σηκώνομαι προσεκτικά. Το σώμα μου πονάει. Δεν είναι πολλοί άνθρωποι εδώ. Βλέπω μια οικογένεια με ένα αυτοκίνητο. Η ευκαιρία μου να πάω σπίτι μου. Πλησιάζω την οικογένεια αργά.
<< Άμα κουνηθείς θα σε πυροβολήσω>>λέει ένας άντρας και κοκκαλώνω. Παρατηρώ έναν νέο μέσα στο αμάξι.
<< Είμαι μαζί σου!>> φώναξα αγχωμένη και κοίταξα τα μάτια του.
<<θα ήθελες... άκου να σου μολυσμένο τέρας άλλη μια λέξη και θα είσαι ένα με το χώμα!>> είπε ο άντρας και ήταν έτοιμος να βάλλει μπροστά την μηχανή του αυτοκινήτου του.
<< Άσε την να έρθει μαζι μας..>> λέει ο νέος και ξεπροβάλλει από το αμάξι το κεφάλι ενός κοριτσιού .Γύρω στα 8 ήταν.
<< θα σε σκοτώσω>> ψυθηρίζει ο άντρας ... ο πατέρας της οικογένειας. Το σώμα μου τρέμει.
Μπαίνω μέσα στο αμάξι. Με κοιτάζει ο νέος και το παιδί σαν να είμαι εξωγηίνος.
<< Μπαμπά τι θέλει αυτή εδώ;>> Ρωτάει το παιδί λες και δεν ήμουν μπροστά του.
<<Κόρη μου θέλει να την πάμε σπίτι της>> λέει ο πατέρας και γελά
Κάθομαι σιωπηλή.
<<Είναι χάλια>> λέει το παιδί και με κοιτάζει με αηδία σαν να είμαι μολυσμένη με τον ιό.
<<Αρκετά! Σταματήστε>> λέει ο νέος εκνευρισμένος
DU LIEST GERADE
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
