Τις τελευταίες μέρες όλο έπαιρνα σημειώματα απο τον Τζέικ. Κάποια έλεγαν πως η ζωή μου απειλείται άλλα πως λυπάται που κατάντησε η ζωή μου έτσι και ολες αυτές τις γλυκανάλατες μπούρδες.. Νοιαζόταν για εμένα; Είχα πιάσει μια δύο φορές τον εαυτό μου να σκέφτεται τα πράσινα κενά μάτια του που γέμιζαν συναίσθημα όταν με έβλεπε όμως δεν νοιαζόμουν για αυτόν.
Ένιωσα ένα ζευγάρι μάτια να με κοιτάνε και γύρισα το κεφάλι μου να δω ποιος με κοιτάζει. Ποιός άλλος; Ο Τζέικ. <<Καλημέρα, σήμερα θα κάνουμε κάτι που θα σου αρέσει!>> Είπε χαρούμενος
<<Τι ; να σου σπάσω τα μούτρα;>> Είπα και γέλασα.
<<Κρίστειν! Μην με προκαλείς γιατί δεν είσαι και στην καλύτερη θέση>> ειπε με το ίδιο ύφος που είχα και εγώ
Κατάλαβα τι εννοούσε.. και δεν μου άρεσε καθόλου. Ήμουν πάλι δεμένη στο κρεβάτι. Ακινητοποιημένη.
<<Όπως έλεγα θα δούμε πως συνυπάρχεις με άλλα άτομα κοντινά και άγνωστα!>>
<<Πως θες να συνυπάρχω; όπως συνυπάρχω και με εσάς τους βλάκες>>
<<Θα είσαι υπό την επιρροή φαρμάκων για αυτό λέω>>
<<ΤΙ;>> Φώναξα. Φοβόμουν παρα πολύ αυτα που μου έδιναν γιατί καθε φορά είχαν και διαφορετικές παρενέργειες.
<<Είναι το πρώτο κομμάτι για να αναπτύξεις υπερδυνάμεις.. έτσι σήμερα θα ξεκουραστείς και θα σε πάω να κάνεις μπάνιο..>>
<<Δεν θέλω υπερδυνάμεις!! Και εσύ δεν θα με βοηθούσες να αποδρ->> μου έκλεισε το στόμα και με κοίταξε επίμονα.
<<Σταμάτα>> είπε και εγω του δάγκωσα το χέρι.
Ύστερα έφυγε απο το δωμάτιο. Είχαν περάσει αρκετές ώρες. Άκουσα την πόρτα παλι να ανοίγει. Θα με πήγαινε για μπάνιο ο Τζέικ.
YOU ARE READING
Κρίστειν
Science Fiction> Λέει ο Άλεξ > > Φωνάζει ο Άλεξ Τρέχω.. τρέχω σαν τρελή... Μπείτε στον κόσμο της Κρίστειν.. έναν τρελό κόσμο.. την μια μέρα είναι κλειδωμένη σε ένα δωμάτιο και θυμάται λίγα πράγματα. Όλο ξεχνάει.. δεν ξέρει γιατί βρίσκεται στο δωμάτιο αυτό ή γι...
