Na moeilijke tijden komen makkelijk tijden❤️

✨27

Het waren mannelijke stemmen.

Pp Achraf

"Wie is daar?!" Vraag ik. "uDe politie!" Antwoord de mannen terug. Ze komen naar ons. "Wat doen jullie hier" vragen ze. "Die vraag moeten wij aan jullie stellen, deze huis is van mijn stiefzus, Zit zij in de gevangenis"

"Nee Imaannee is al een week vermist. Zij is spoorloos. We vinden niets van haar en weten niets van haar, we hebben wel 1000 euro overgehouden voor de persoon die haar heeft gevonden." Mijn gedachtes vliegen weg naar vorig week.

Flashback naar vorig week.

"Achraf!? Help me ik word achtervolgt door een pedo" hoor ik Imane bang zeggen

"HAHAHA BEN JIJ SERIEUS?! Dat kan niet, in het donker nog buiten HAHAHAHAH"

"Achraf ik lach niet kom aub" zei ze huilend

"Wollah meh ik geloof dat je achtervolgt word Kowed is. Ga ergens anders acteren" zeg ik boos en daarna hing ik op.

Einde flashback

Ze had gelijk! "Uhm pardon meneer wat zei u" zei ik dat laatst hardop?!

"Vorige donderdag in de avond belde ze mij dat ze achtervolgt werd door een pedo" zeg ik met een brok in mijn keel.

Amine kijkt me met grote ogen. "Die dag hadden ik en Imane afgesproken voor die project en in de avond ging ze alleen naar huis"

De politie noteert alles. Ik voel me nu zo zwaar schuldig. Ik als Imane's stiefbroer die haar mishandelde en niet geloofde. Kijk waar ze nu is beland. Ze is vermist. Wat voor een man ben ik. Ik kan mij eigen niet eens een man noemen. Hoe kinderachtig ben ik wel niet. Dat ik haar zo behandelde. Ik moest direct naar haar gaan die donderdag. Maar ik was zo dom en lui.

Pp Amine

Mijn hart staat stil. Allemaal mijn fout. Ik moest beter niet op een DONDERDAG met haar afspreken. Dan zou dit nooit gebeurt zijn. Allemaal stress rond heel mijn lichaam. Wat als ze niet meer leeft?! Ik wou dat zij van mij was. Zij is de prachtige meisje. Zij is de liefde van mijn leven. Misschien weet zij dat niet. Maar zij betekend veel voor mij laatste maanden en dat gaat zo blijven tot mijn dood. Ik wil geen enkele vrouw op aarde dan haar.

Daarna zochten we samen met de politie een plan.

Pp Imane

Ik zit nog steeds in de kast. Het is inmiddels al donker. Ik probeer rustig en zachtjes uit de kast te gaan. Ik probeer mijn weg te vinden. Ik zoek de kamer waar ik daarstraks was. Deze gebouw is eng, donker en groot. Ik zie kamer 78. Dat moet de kamer zijn. Ik doe hem voorzichtig open maar besef dat hij opslot is.

Pff waar moet ik die sleutel vinden. Ik ga hier niet weg zonder haar. Achter me lag een kast. Ik deed hem open en zag 4 sleutels. Ik pak er 1 en probeer de deur te openen.

Die was ook de juiste. Hij gaat open. Met volle trots loop ik naar Soraya die op het bed lag te slapen. Ik maak haar voorzichtig wakker. "Wat is dit" fluisterd ze. "Kom we kunnen hier weggaan" antwoord ik. Ik pak mijn tas die in de hoek lag van het kamer.

Ze staat recht. Maar na een tijdje valt ze om. Ik kijk geschrokken naar haar. "Mijn voet is gebroken denk ik. Ze hebben mij voet bezeerd ik kan niet stappen, ga maar zonder mij. Ik red me wel" zegt ze huilend. Ik schud mijn hoofd. Ik breng haar op mijn rug. "Ik ga hier niet weg zonder jouw" zeg ik streng. Zij weegt niet zwaar.

Ik ga samen met haar naar buiten. "Ik weet waar de uitgang is" fluistert Soraya mij. Zij speelde de gps. Dus ik luisterde naar haar. Na 2 minuten vonden we de grote deur. Soraya deed hem open. We zagen dan hoe pik donker het was. Ik loop met Soraya op mijn rug naar buiten. "Weeg ik niet te zwaar" hoor ik haar fluisteren. "Nee man, ga is eten" grinnik ik.

Ik ren ver weg van het gebouw.

Ik verstop me achter een struikje. Ik zet Soraya op de grond. "OMG eindelijk we zijn weg van dat vreselijk gebouw." Hoor ik haar blij fluisteren. "Ja man" ik pak een deken in mijn tas. Ja ik neem een deken mee naar school. 😂 daarom ligt hij altijd in mijn tas.

Ik doe de deken over mij en Soraya. "Wollah wat een pracht van een meid die je bent, perfect meisje en vriendin. Je bent ontsnapt maar ga achteraf terug voor je vriendin" hoor ik haar zeggen.

"Haha, zo ben ik nou inmaals. Ik denk vooral aan de andere."

Daarna hadden we nog gepraat en dan sliepen we in een best wel enge gebied.

Volgende dag.

Ik doe mijn ogen voorzichtig open. Ik hoor op het achtergrond vogels fluiten. Ik sta op en kijk naast me. Soraya ligt te slapen. Ze slaapt echt schattig.

Dit is Soraya!
(Zie volgende deel x)