Na moeilijke tijden komen makkelijk tijden❤️

✨67

"Gaan we naar Marokko, deze week nog"

"Naar Marokko?! Waarom dat?!" Vraagt Amine met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ik wil mijn onkel bezoeken die nu zit te strijden tegen een ziekte" antwoord ik terwijl ik naar de grond kijkt.

Amine kijkt me aan.

"Oke we kunnen naar Marokko gaan maar niet nu! We hebben examens" zegt Amine.

Mijn ogen worden groot bij het woord. 'Examens'

Ik heb er niets voor gedaan. Probleem is dat zijn mijn eind examens is. Als ik deze jaar slaagt mag ik eindelijk werken en ben ik officiel afgestudeerd aan hoge school.

Een zucht verlaat uit mijn mond.

"Ik kan dat volgende maand wel in halen, ik heb toch dokter attest! Ik mag namelijk 1 maand niet naar school." Zeg ik.

"Imane, die attest heb je gekregen om te rusten niet om op vakantie te gaan." Zegt Amine serieus.

"Ja maar ik voel me beter! Ik kan heus wel nu naar Marokko gaan. Ik kan beter nu gaan dan binnenkort." Zeg ik een beetje luid.

"Stel dat het dan te laat is" zeg ik zacht.

"Imane! We gaan niet nu PUNT!" Zegt Amine zelfverzekerd.

"DAN GA IK WEL ALLEEN!" Schreeuw ik terwijl ik naar boven ga. Dat was echt kinderachtig van mij!

Pff, ik wil mijn onkel zo graag zien. Ik ga wel alleen! Ik pak mijn laptop en boek een vliegticket voor mij alleen. Amine wilt toch niet NU gaan.

De eerstvolgende vlucht is over 3 dagen vanaf Zaventem. Ik klik erop. €384 kost het heenreis naar Marokko. Ik moet trouwens naar Nador. (So naar al die mensen die van Nador komen ♓️🇲🇦). Ik blijf daar 2 weken.

Ik bestel mijn heen en terug tickets. Daarna pak ik 2 bagages. Ik steek mijn kleren erin en pak gewoon spullen mee die ik nodig heb. Amine komt de kamer binnen. hij leunt op de deur.

"Imane dit meen je niet!" Zegt hij beetje boos. "Wat?! Als ik mijn onkel wil zien dan mag ik dat toch! Waarom doe jij zo moeilijk" zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.

"Ik ben je man! Het is mijn ta"

"Wij zijn nog niet wettelijk getrouwd" kwam snel uit mijn mond. Waarna ik direct spijt heb gekregen.

De ogen van Amine waren groot. Zijn gezicht was verdriet samengemixt met boosheid.

"A..Amine ik bedoelde"

"Nee ga dan naar Marokko in je eentje!" Zegt hij terwijl hij weg ging.

Pfff wat heb ik gedaan!!!

Ik sta op en ga naar beneden. Ik ging naar de woonkamer. Hij lag op de bank. Hij keek met een frons naar de tv. Je kon gewoon aan zijn gezicht lezen dat hij gekwetst is. Ik voel me heel schuldig,

Ik ging naast hem zitten.

Hij negeerde me en bleef gewoon voor zicht uit kijken naar de tv. Tot dat zijn gsm ging. Ik zag dat zijn vader hem belde. Hij nam op en ging weg.

Pff ik heb hem echt boos gemaakt he. Een zucht verlaat uit mijn mond. Nu dit weer he! Net wanneer ik naar Marokko wou gaan. Zou ik nog gaan?! Ik kan mijn vlucht nog annuleren.