Na moeilijke tijden komen makkelijk tijden❤️

✨90

"Wacht! ik weet waar je echte moeder is." Hoor ik mijn tante zeggen.

Ik kijk haar aan.

"Ze is bij Allah." Zeg ik.

"Nee, ze leeft nog." Antwoord ze met een brok in haar keel.

Mijn ogen worden groot.

"Als dit een grap is eh!??!" Dreigde ik haar toe.

"Neen, ze is in Agadir. Mensen hebben haar ontvoerd..."

"Kifesh?!!?" Schreeuwde ik.

Ik weet niet of ik blij moet zijn of boos.

Ik hoor dat mijn moeder nog leeft en dat ze ontvoerd is.

"Waar zou ik beginnen. Ik en je moeder zijn dus tweelingzussen. Wat jullie niet wisten. Ik verliet zeg maar de familie. Ik kreeg alleen maar haat van de familie. Ze gaven alleen maar aandacht aan je moeder. Ze was iemand die een mooi karakter heeft. Ze was ook iemand die een goede hart heeft. Zij was altijd die persoon die eerst voor andere denkt dan haar zelf. Zij kwam nooit voor haar zelf op toen ze gepest was vroeger op school. Thuis kreeg ze de liefde die ik nooit heb gekregen. Ik was jaloers en haatte haar. Mijn buurt en familie haatten mij. Maar ik snap nu wel waarom. Ik was een vreselijke persoon. Ik wou zo graag weg van Marokko. Jouw moeder kreeg al die aandacht van iedereen.. Mohim toen ik te horen kreeg dat ze naar Marokko ging om Hamid (onkel) had ik een plan en besloot om haar te ontvoeren en haar identiteit te stelen om naar Europa te gaan. Hamid enz waren ongerust dus loog ik dat jouw moeder dood is. Ik heb een fake graf gefixt. Ik kon zo dus makkelijk naar Europa gaan. Ik deed alsof ik jullie moeder was. Ik had nog nooit jullie gezien in mijn leven wel vaak van jullie gehoord. Toen ik Imane zag, dacht ik direct aan je moeder. Ze lijkt er sprekend op. Ze had dezelfde karakter als haar moeder. Dus ik haatte haar en die al die vreselijke dingens waar ik met heel mijn hart spijt heb. Faisal! Het spijt me. Ik voel me zwaar schuldig. Wees aub niet boos op me. Ik ben tenminste eerlijk geweest en heb je alles vertelt." Aandachtig luisterde ik naar haar verhaal.

"Jij gaat nu mijn moeder vrij maken!" Dreigde ik haar toe.

"Is goed! Ik ga hun subiet bellen. En ik ga straks melden wat ze zeiden" zegt die tante.

Ik verlaat haar huis. Ik in de auto zitten en leun met mijn hoofd op mijn 2 handen.

Ik heb Amine beschuldigt voor iets wat hij niet heeft gedaan.

Mijn gsm gaat. Het is een vriend. Ik neem snel op.

"Ewa bro waar ben je?"

"Nu is niet echt het moment om te komen." Zeg ik een beetje geïrriteerd. Ik hang op en start de auto. Ik rijd naar Albert Hein. Ik koop een zak vol van milka chocola. Daarna rijd ik naar huis.

Ik doe de deur open. Ik ga naar binnen en loop naar de woonkamer. Ik zet me op de zetel en leg mijn hoofd op mijn 2 handen. Imane kijkt me met grote ogen.

Een grote brok creërt zich in mijn keel. Wat zal ik eerst tegen haar zeggen.

Dat onze moeder nog leeft en blijkbaar is ontvoerd.

Of

Dat Amine toch niet schuldig en je terug naar hem mag gaan.

Ik laat een zucht achter.

"Is er iets?" Vraagt Imane terwijl ze al door mijn ogen kon zien dat er iets was.

"Imane... onze moeder.."

Imane kijkt me met grote ogen aan.

"Ze is niet dood." Zeg ik snel.

Haar blij verandert in een dood normale blik.

"Als je hier om een grap maakt he"

"Nee Imane ZE IS NIET DOOD!" Onderbrak ik haar.

Ze kruist haar armen.

"WIE HEEFT JE DAT WIJSGEMAAKT?!!" Zegt ze.

"Ze is ontvoerd en is dus in Agadir."

Imane wou me iets zeggen maar ik was haar voor.

"En... Amine is onschuldig. Het spijt me dat ik hem beschuldigde." Zeg ik. Ik pak de zak met chocola en gaf hem aan Imane.

Ze deed de zak open en keek verliefd naar al de chocola's.

"Jij wilt mij dik maken he" zegt ze lachend.

Ik glimlach naar haar. Ze heeft men verdriet vermindert.

Pp Imane

"Maar je kan me niet omkopen met chocola." Zeg ik met een opgetrokken wenkbrauw.

Faisal kijkt me aan.

"Ik vergeef je pas wanneer je nu met mij naar Amine ga en tegen hem sorry ga zeggen. Je hebt hem in ziekenhuis geslagen bro" zeg ik terwijl ik rustig probeer te blijven.

"Saff is goed!"

"Maar je excuses moet wel serieus zijn!"

"Okeee"

Ik doe mijn schoenen aan en loop samen met Faisal naar de auto.

-

Ik ga naar de kamer waar Amine lag. Ik klop zachtjes op de deur.

"WIE IS DAAR" hoor ik achter die deur Amine roepen.

"Haha ik ben het" zeg ik terwijl ik de deur open.

Amine glimlacht naar me.

"Met mij!" Zegt Faisal.

Amine zijn glimlach verandert in een dode blik.

"Luister bro, het spijt me dat ik je in ziekenhuis heb geslagen. Het spijt me dat ik je had beschuldigt." Zegt Faisal. Je kon zijn spijt al in zijn ogen aflezen.

"Het is je vergeven." Zegt Amine terwijl hij naar mij kijkt.

De gsm van Faisal gaat. Hij neemt op en belde in de gang.

Ik kijk Amine aan. Mijn lip hoeken gaan omhoog.

"Vanaf dat ik je kende ben je iemand die nooit snel vergeeft." Zeg ik.

"Door jouw ben ik verandert, jij hebt mijn leven verandert naar een positieve weg" zegt hij.

"Zonder jouw, zou ik je broer nooit hebben vergeven. Dat zeg ik je al" zegt hij.

Ik geef hem een knuffel.

Nieuwe deel naaa een lange tijd! Sorry voor lang wachten 💕