Na moeilijke tijden komen makkelijk tijden❤️

✨66

Hij keek me met grote ogen aan.

Hij kwam op me afrennen en knuffelde me stevig. "IMANE JIJ BENT ER WEER" schreeuwde hij door heel de kamer. Alsof ik 50 jaar weg ben geweest.

Ik knuffelde hem ook, wat heb ik hem gemist. Hij drukt nog een kus op mijn voorhoofd. Ik glimlach naar hem.

Hij zag er heel moe uit en had wallen van kan niet meer.

"Heb je niet kunnen slapen om mij" zeg ik terwijl ik naar mijn eigen wijs.

Hij knikt. "Je weet niet hoe depressief hij was" reageert een andere stem. Ik kijk wie het was en zag dat het Samir was.

"Ewa schoonzus alles goed" begin hij te zeggen.

"Hamdoulah met jouw" antwoord ik.

"Hamdoulah"

"Ik moest jouw beter niet meenemen!" Zegt Amine tegen Samir.

"Broer ik weet niet maar laatste tijd jij hebt iets tegen mij, doe normaal a sahbi" hoor ik Samir tegen Amine zeggen.

Amine negeert hem en ging naast mij zitten. Ik probeerde mijn lach in te houden. Ik zag dat mijn schoonmoeder met haar ogen draaiden.

"Altijd hebben die ruzie!" Zegt ze.

Er word geklopt op de deur.

"We komen voor Imane! Zij moet even op controle" zegt een dokter.

Ze sleuren mijn bed mee naar buiten en ze testen mijn bloeddruk, ze namen wat bloed van me, ze keken of ik koorts had ofs. Na al dat gedaan rolde ze de bed waar ik op lag terug naar de kamer waar ik verblijf.

"Goed! Imane wij gaan met die bloed die je daarjuist heb afgenomen controleren. Als alles oké is mag je morgen naar huis" zegt de dokter. Ik glimlach.

Dan kan ik terug naar mijn nieuwe huis.

" ik ga eten halen voor jullie" hoor ik Amine zeggen. Hij verlaat de kamer samen met zijn broer.

-

Het is al inmiddels 23 uur. Mijn schoonmoeder is nog een nachtje bij mij gaan slapen. Ze is echt een schat. Alhamdulah dat ik een goede schoonmoeder heb.

Ik ga naar de badkamer. Ik nam een douche. Mijn rug doet nog wel pijn. Na het douche trek ik een marokkaanse huisjurk. Ik ga terug op mijn bed liggen. Mijn schoonmoeder is al gaan slapen. Ik probeer mijn ogen dicht te doen en denk aan alle herinneringen van vroeger samen met mijn moeder. Een traan verlaat mijn oog.

Ik val dan in een onrustige slaap.

Begin van mijn droom

Ik doe mijn ogen open en zie dat ik in een afgelegen plek lig. Ik sta op en kijk om me heen. Het is hier donker en ik ben alleen. Ik wandel even rechtdoor en zie vanuit de verte een meisje staan. Naast haar is een grote lantaarnpaal die haar belichten. Nogmaals het was eng. Ik ging naar die meisje. Ze zag er heel verdrietig uit. Ze had mooie krullen en mooie ogen ma sha allah! Een vrouw rent op haar af. "LAAT HAAR MET RUST NIEMAND WILT JOUW" schreeuwt die vrouw naar mij. Ik kijk haar vragend aan. Het meisje was aan het huilen. "Imane!" Hoorde ik vanachter. Ik herken die stem van ergens. Ik draai me om en zie gherie Hamid op een ziekenbed.

Ik loop naar hem en knuffel hem. "JE BENT NIET DOOD!" Zeg ik blij. "Nee Imane ik ben niet dood! Het zijn alleen maar leugens" antwoord hij. Een traan verlaat mijn oog.
"Sorry schat maar hier komt een einde aan" hoor ik iemand zeggen. Ik keek naast me en zag Nadine bekleed als een heks. Dat was ze altijd geweest maar Mohiem! Zij pakt een mes en steekt mijn onkel neer.