Na moeilijke tijden komen makkelijk tijden❤️

✨86

Ik was stil.

Ik ondersteun mijn hoofd op mijn 2 handen.

Zoveel stress heb ik nog nooit meegemaakt.
Faisal is boos op mij en zometeen gaat hij waarschijnlijk Imane van mij afpakken.

Tranen zwemmen in mijn ogen.

Ik knipper ze snel weg. Ik wil niet dat die Faisal mijn gevoelens ga zien.

De dokter komt met Imane op die bed.

Faisal keek me dreigend aan.

Ik keek hem geïrriteerd aan.

"Uhm we hebben bloed afgenomen van Imane. Andere dokters zijn nu die bloed aan het onderzoeken dus jullie kunnen hier wachten." Zegt de dokter.

Ik knik.

Na 10 minuten

Imane beweegt zich. Ze word wakker.

"Imane!" Zegt ik terwijl ik naar haar toe loop. Faisal komt er bij.

"Hoe gaat het met je" zegt Faisal doordringend.

"Goed, waar ben ik" vraagt ze.

"In het ziekenhuis. Je bent flauwgeva.." antwoord ik maar ik kon me zin niet afmaken want Imane onderbrak me.

"Heb ik jouw iets gevraagd" ze keek me vies aan.

Mijn hart deed pijn.

"Ik antwoordde gewoon op je vraag" zeg ik.

"Ja dus. Amine het is sowieso door jouw dat ik in ziekenhuis ben" zegt ze.

"AHA dus door Amine ben je in ziekenhuis." Zegt Faisal boos.

Imane knikt.

"Hij geeft mij altijd zware hoofdpijn" zegt ze.

Ze kijkt me vies aan.

"Saff Amine je weet wat ik heb gezegd. Imane komt niet meer in jouw buurt. KOWED" zegt hij boos terwijl hij naar buiten wijst.

Ik sta op. Ik verlaat het ziekenhuis. Ik stap mijn auto in en laat wat tranen los. Ik start de auto. Met trillende handen houd ik de stuur vast. Ik rijd richting mijn moeder.

Tijdens het rit kwamen er alleen maar tranen uit mijn ogen. Dus ik gaf haar al die tijd hoofdpijn. Mijn schuld dus!

Door al die gedachtes heb ik niet door dat ik bij mijn moeder ben aangekomen.

Ik bel aan. Mijn moeder doet open. Haar blije gezicht verandert zich naar een ongeruste blik.

"Zoon van me wat is er" zegt ze bezorgd.

Ik knuffel haar en huil het uit. Net als een kleuter die bij zijn moeder huilt.

Ik kijk haar aan.

"Imane gaat weg van me" zeg ik trillend.

Haar ogen worden groot.

"Dat kan niet! Waarom?!" Vraagt ze. Ik ging in de woonkamer zitten en ik vertelde haar alles van a tot z.

Haar ogen bleven groot.

"Iemand heeft iets met Imane gedaan tijdens die trouwfeest waardoor ze zich zo gedraagt tegenover jouw" zegt mijn moeder.

"Luister zoon van me. Als je iets hebt waar je gelukkig mee bent laat het niet zien aan de buitenwereld. Tegenwoordig alleen maar jaloerse mensen die je geluk zwart maken" Zegt ze er nog bij.

"En dan nog iets! Die Faisal heeft geen recht om jouw relatie tussen Imane te verbreken." Zegt ze.

"Imane houd van je en ze wilt heus niet weg van jouw, ik voel dat. Het is gewoon die ene boze oog in haar die haar heeft verandert." Trooste ze mij.

Ik kus mijn moeder op haar voorhoofd.

Ze heeft een stukje van mijn verdriet weg geveegd.

"Mohiem yema. Ik laat je iets weten. Ik ga naar huis." Zeg ik terwijl ik al opsta. Ik verliet het huis en ging naar mijn huis.

Ik ging op de bank liggen. Mijn gedachtes vliegen heel de tijd naar Imane.

Er belt iemand aan. Ik doe de deur open en zie dat het Faisal is.

Nieuwe deel 🎊🎉