SasuNaru Hiden - Kroniki Konohy

SasuNaru Hiden - Kroniki Konohy - rozdział 26

Pewnie gdzieś mignie Wam jakaś literówka, ale trudno, nie będę edytować, skoro przez to z akapitów znikają komentarze.

Kurczę, jeszcze chwila i Kroniki wyjdą dłuższe niż podstawowy Hiden:)

Miłego czytania:)

*

Kilka następnych dni minęło Naruto i Sasuke na przeprowadzce i wyposażeniu nowego domu.

Pakowanie, przewóz, wypakowywanie. Musieli też odwiedzić sklep meblowy, by kupić kilka rzeczy. Chociaż jak to sobie przypomniał...

– Panowie po łóżko? – zapytał sprzedawca, gdy tylko ich zobaczył.

Naruto miał wrażenie, że zaraz zapadnie się pod ziemię. Ten sprzedawca był przygłuchy i mówił bardzo głośno, przez co zwrócił na nich uwagę innych klientów. Zresztą, nawet gdyby obsługiwał ich ktoś bardziej dyskretny, sam się zdradził tym „wcale nie codziennie" podczas wesela. Głupi Sai i to jego przemówienie.

– Dziadku, nie trzeba, ja się tym zajmę – usłyszeli.

Po chwili podeszła do nich młoda dziewczyna i uśmiechnęła się. Chyba chodziło o to, że byli stałymi klientami i sklep musiał im zapewnić profesjonalną obsługę, a nie odstraszyć.

Kupili kilka rzeczy, w tym duży granatowy narożnik. Naruto zgodził się na ten kolor pod warunkiem, że kupią też pomarańczową lampę w kształcie wiru i postawią obok.

Teraz, gdy już wszystko było na miejscu, zrobiło się naprawdę bardzo przytulnie.

– Jak sprawa z mieszkaniem? – zapytał Naruto.

Siedzieli na werandzie, a szóstka ich geninów, która pomagała w przeprowadzce, teraz zwiedzała ogród. Naruto był zdziwiony, że wszyscy co do jednego tak ochoczo zgodzili się pomóc, ba!, oni nawet sami to zaproponowali. Chyba brakowało im wspólnych misji i treningów, za bardzo się do tego przyzwyczaili.

– Pojawiła się jedna oferta, która przebija wszystkie inne, ale jest dość dziwna – powiedział Sasuke, marszcząc w zastanowieniu brwi.

– Dlaczego dziwna?

– Kupiec postawił warunek. Wszystkie meble i dodatki mają zostać tak jak były. Nawet poduszki.

Naruto też zaczął się zastanawiać, ale w końcu wzruszył ramionami.

– Może po prostu chce się od razu wprowadzić.

– Może – stwierdził Sasuke, ale coś nadal mu nie grało. – Dziwne jest też to, że nie podał swoich danych, tylko wolał zostać anonimowy.

– E tam, Sasuke. – Naruto machnął ręką. – Jeżeli faktycznie jego oferta jest najlepsza, to powinieneś skorzystać. Nie będziemy wtedy musieli rezygnować z ramenu w Ichiraku – uśmiechnął się szeroko.

– Ty jak zawsze tylko o jednym – westchnął Sasuke, ale też uśmiechnął się lekko. – Masz już całą dokumentacje odnośnie egzaminu na chunina?

– Mam, jutro zaniosę. Tylko teraz tak się zastanawiam...

– Kodai, złaź z tego drzewa! Ryuji, żadnego Chidori – krzyknął Sasuke, zanim zdążył dokończyć. – Nad czym się zastanawiasz?

– Pamiętasz jak to było przed naszym pierwszym egzaminem? Dużo osób dostało własnych trenerów. Ciebie szkolił Kakashi-sensei, mnie Zboczony Pustelnik. A teraz... To ty nauczyłeś Ryujiego Chidori, może wziąłbyś go na jakiś osobny trening?

– Też o tym myślałem – zgodził się z nim Sasuke. – Myślę też, że dla Akane warto ściągnąć tu Karin. Ma duży potencjał, szkoda, by się zmarnował.