Bitmesin Hikayemiz (Hayalet Serisi 2) #Tamamlandı#

Gerçek mi, Rüya mı?

Medya: Pelin Sakaoğlu

Bölüme geçmeden önce bir açıklama yapayım. Pelin, Gülce'nin ikiz kardeşi. Hikayede önemli bir yere sahip olacak. Hikayenin kilit noktası Pelin olacak.
Ayrıca Pelin, Fuat'ın kardeşi.
Pelin, Selda'nın hayatına nasıl girecek, ne olacak bilemem ama asıl olaylar Pelin'in, Selda'nın hayatına dahil olması ile başlayacak.
Keyifli Okumalar!
#####
Temmuz 2021

İnsanoğlu kaderin kendisine pay biçtiği hayata bir şekilde tutunmayı bilirdi. İnsanı insan yapan en büyük etkende bana göre buydu.
Ankara'ya yerleşeli bir ay olmuştu.
Yeni bir şehir, yeni bir ev, yeni dostluklar derken üzerimizdeki yükten kurtulmuştuk.

Ailemle kavga ettiğimizin bir hafta sonrasında Ankara'ya taşınma kararı alıp, bir ay içerisinde de tam olarak yerleşmiştik.
Zaten Burak ve Serdar, Ankara'da Özel Kuvvetler Komutanlığı'nda bordo bereli oldukları için onlar içinde bizim buraya yerleşmemiz iyi olmuştu.
Öte yandan Ateş'te Ankara'ya yerleşmişti.
Mira ve Baran bu zor günlerimde benim destekçim olmuşlardı.

Her şey bitti derken bu sabah kapımda bulduğum kanlı not ile her şeyin daha yeni başladığını anladım.

"Bana oyun oynadığını senin, Selda olduğunu düşünmüştüm ama yanılmışım. Ama merak ettiğim bir konu var. Ne ara Ufuk ile tanışıp birde ondan çocuk yaptın."

Korku dolu gözlerle elimdeki kanlı nota bakarken hislerim de haklı olduğumu anlamış oldum.

"Cesaretini asla kaybetme," diye kendi kendimi telkin ederken, kapının sesini duyduğum an yerimden sıçradım. Derin bir nefes alıp, Barış'a baktım. Oğlum mışıl mışıl uyuyordu. Oğlumun uykusunun bölünmesini istemediğim için hızla odadan çıkıp kapıyı açtım.

"An yani Didem Hanım, sizin burada ne işiniz var," diye sordum. Annemin arkasında duran polislere, resmi bir şekilde giyinen kadın ve adama baktım.

"Torunumu, sizin gibi alçaklara bırakacağımı düşünmüş olamazsın." Annemin nefret dolu sesini duyunca neler olduğunu anlayıp başımı iki yana salladım.

"Hayır," diye bağırdım. Polisler eve girdi. Arkalarından gideceğim sıra kolumdan tutan kişi gitmeme engel oldu. Hışımla beni tutan kişiye döndüğümde annemin nefretle bakan zeytin misali siyah gözleri ile göz göze geldim.

"Barış, benim torunum," dedi. Annemin elini itekledim. Annemin kolumu tutan elinden kurtulup bağırmaya başladım.

"Barış, senin torununsa, benim de öz be öz oğlum. Onu, ben doğurdum." Annem çantasından bir zarf çıkarıp yüzüme fırlattı.

"DNA testi ne diyecek sence?" Ellerim titremeye başladı. Annem DNA testi yaptırsa ben biterdim. Eğer testi saçımdaki peruk ile yaptıysa sonuç negatif çıkardı. Dizlerimin üzerine çöktüm. Titreyen elimle zarfı aldım. Zarfı açtığımda sonuç kısmında pozitif yazısını görünce hızla ayağa kalktım. Bir an başım döndü ama önemsemedim.

"Durun," diye bağırdım. Kucağında oğlumu tutan polis memurunun yanına gittim. Ellerimi uzattım. Kadın başını iki yana salladı. Bakır kızılı saçlarından tutup başını duvara çarpmak gelse de içimden kucağında oğlum olduğu için derin bir nefes almaktan başka bir şey yapmadım.

Kağıdı havaya kaldırdım. Polis memurunun su yeşili gözlerinin içine öfkeyle baktım. Bende polis olduğum için yasaları çok iyi biliyordum. Şimdi de bunu kullanacaktım.

"Siz nasıl evime bu şekilde girersiniz, burası dingonun ahrı değil. Yasaları unuttunuz herhalde. Bir bebeği, annesinden kafanıza göre koparamazsınız. Emin olun, bu yaptığınızın bedelini mahkemede anlatırsınız artık." Derin bir nefes aldım. Şu anda o kadar sinirliydim ki Türkçe'yi katledildiğimi biliyordum. Oğlumu kucağıma aldım. Polis kağıda bakıp mahçup bir şekilde gözlerimin içine baktı.