Bitmesin Hikayemiz (Hayalet Serisi 2) #Tamamlandı#

Özel Bölüm 4

On beş yıl önce

Kuzu kılığına girmiş kurtlar her geçen gün avına yaklaşıyordu av avcının kafesine yaklaştığını bilmeden kendi sonunu kendi hazırlıyordu bir nevi avcının ekmeğine yağ sürüyordu. Ateş'in okyanus misali mavi gözlerinin içine baktım elindeki kitabı işaret ettim demek istediğimi anlayan ağabey yerine koyduğum adam anında kitabı elime verdi biraz önce Ateş'in okuduğu satırları annemin gözlerinin içine bakarak okumaya başladım.

"İnsanlığın değer verdiği yanlış fikirlerden biri de, tüm canlıların eşit yaratıldığıdır. Çok daha yüce canlılar vardır. Onlara kahraman denir. Ama kahramanlar bile kademe kademedir. En yüksek kademedekiler erdemlilerdir. Ve tüm yaratılışın umudu onlarda yatar." Annemin gözlerinin içine baktım ama değişen bir şey yoktu hala gözlerimin içine öfkeyle bakıyordu.

"Bunları okuyarak ne anlatmaya çalıştığını anladım ama sen söylediklerimi hiç anlamamışsın." Derin bir nefes aldım annem nasıl öğrenmişti Hayalet'in ekibinde çalıştığımı? Hiçbir fikrim yoktu.

"Anlamıyorsun anne," dedim annem başını iki yana salladı.

"Hayalet bu şehri kurtardığını düşünerek ortalıkta dolanıyor ama bu şehri hiçbir şey kurtaramaz." Başımı iki yana salladım hızla ayağa kalktım bir an başım döndü ama önemsemedim. Annemin karşısına geçtim öfkeyle harmanlanmış zeytin misali siyah gözlerinin içine baktım.

"Yanılıyorsun anne sen bilmesen de Serdar büyük bir krizi önledi eğer Serdar olmasaydı bu dediğin şey doğru olabilirdi ama Serdar ve nicesi kendi canlarını ortaya koyarak bu vatan için savaşırken nasıl böyle bir şey dersin?" Sonlara doğru sesim yükselmişti annemi tanıyamıyordum nasıl böyle şeyler derdi?

"Bu şehri ele geçirmiş olan kanseri göremiyorsun sen," diye bağıran annem ile derin nefes alıp vermeye başladım.

"Selda, doğru da olsa yanlış da, ben her şeyi çocuklarımı korumak için yaptım. Tüm ebeveynler böyledir." Ne demek istediğini anlamıştım aylar önce annem olmasaydı ölmüştüm o adamı hiç düşünmeden öldürmüştü o günden beri annemin düşünce yapısı değişmişti.

"Aylar önce oradan geçmiyor olsaydım seni kaybedecektim o adam elindeki demir çubukla üzerine doğru koşarken ne kadar korktum biliyor musun, hiç anlatmadın bende hiç sormadım ama şimdi soruyorum kimdi o adam neden seni öldürmeye çalıştı?" Ateş'in gözlerinin içine baktım daha sonra annemin gözlerinin içine baktım.

"Okan Kılıç," diye fısıldadım Ateş'in okyanus misali mavi gözlerinin içine baktım hızla ayağa kalktı başını iki yana salladı.

"O adam ölmüştü nasıl seni öldürmeye çalışır ki?" Bende öldüğünü sanmıştım ama ölmemiş nasıl olduğunu bende bilmiyordum ama bir tahminim vardı.

"Belli ki araba uçurumdan yuvarlandığında o adam arabanın içinde değildi demek istediğim son anda arabadan çıkmış olmalı." Sesim fısıltı gibi çıkmıştı.

"Neden hiçbir şey söylemedin o adam nerede şimdi?" Annem ile göz göze geldim daha sonra Ateş'in gözlerinin içine baktım.

"Annem onu öldürmek zorunda kaldı annem, beni korumak için onu vurdu ama amacı durdurmaktı öldürmek değildi."

"Ne diyorsun sen inci tanem?" Kocamın sesini duyunca gözlerimi kapattım ne diyecektim şimdi? Her şey içinden çıkılmaz bir yol alıyordu.

"İçinde olduğuna inandığım kahramanı seçmek yerine karanlık yola saptın." Ateş'in kırgın sesini duyunca gözyaşlarıma engel olamadım.