Bitmesin Hikayemiz (Hayalet Serisi 2) #Tamamlandı#

Final

Korku dolu gözlerle kocamın gökyüzü misali mavi gözlerinin içine baktım silah sesleri gittikçe yaklaşıyordu elimi karnıma sardım derin nefes alıp vermeye başladım. Kapı hızla açılınca çığlık attım. Gölge ve Nida odaya girince tuttuğum nefesimi dışarıya verdim.

"Burada neler oluyor?" Ufuk'un sesini duyunca dikkatimi Nida ve Gölge'ye verdim.

"Karanlığın Yaveri hastaneyi bastı." Gözlerimi kapattım onlar yüzünden Ateş'i kaybetmiştim ben.

"Ateş," diye fısıldadım.

"Selda Ablayı buradan çıkarmalıyız."

Hastaneden yangın merdivenlerden çıktık koridorlar da hastane çıkışı da ana baba günü gibiydi her yerde siyah girmiş adamlar vardı ellerinde silahlar vardı. Gölge ve Nida sayesinde elimizi kolumuzu sallayarak gittik.
Eve geldiğimizde salona geçtik zümrüt yeşili kanepenin üzerine oturdum. Diğerleri de karşıma oturdu Ufuk yanı başıma oturdu.

"Karanlığın Yaveri neden hastaneyi bastı?"

"İntikam için." Gölge'nin söylediklerinden sonra aklım allak bullak oldu.

"Neyin intikamı bu?" Nida'nın sesini duyunca deniz mavisi gözlerimi Nida'nın çikolata kahvesi gözlerinin içine baktım.

"Ateş ağabeyim ölmeden önce yaşlı kurdu öldürmüş." Kimdi bu yaşlı kurt? Burak'da 'Ateş ne yaptıysa yaşlı kurdu kandırmak için yaptı' demişti.

"Kim bu yaşlı kurt?" Sesim tükenmiş sendromuna yakalanmışım gibi çıkmıştı hâlâ inanamıyordum Ateş'in ölmüş olabileceğine sanki şu kapıdan içeriye girip 'ölmedim ben' diyecekmiş gibi hissediyorum.

"Karanlığın Yaveri'nin kurucusu." Nida'nın sesini duyunca aklımdaki sorular çoğaldı.

"İyi ama yaşlı kurt, Ateş'ten ne istiyordu?" En çok bu soruyu merak ediyordum Nida gözlerimin içine baktı derin bir nefes alıp konuşmaya başladı.

"Yaşlı kurt pankreas kanseriydi dördüncü evreydi öleceğini biliyordu. Ateş'i kendi gençliğine benzetiyordu ve Ateş'in kendi yerini almasını istedi." Ateş ile karşı karşıya geldiğimizde bizi öldürmek istemişti hatta gözümüzün önünde bir kızı öldürmüştü.

"Ateş'e ne yaptılar neden öyle davrandı?" Neden birini öldürdü, neden bizi öldürmeye çalıştı demeye dilim varmadı? Gölge sorumun cevabını verdi.

"Onun beynini yıkamaya çalıştılar ama Ateş'in direncini kıramadılar. Ateş aylarca yaşlı kurtun karşısında başka biri gibi davrandı. Ve o kız yaşıyor." Hangi kız demeye kalmadan Ateş'in öldürdüğünü sandığımız kız kanlı canlı tam karşımda duruyordu.

"Sen?" Sesim yaşadığım şaşkınlığı dışa vurmuştu.  Kız gülümseyip karşıma geçti elini uzattı şaşkınlıktan dolayı elimi uzatmadım. Kız elini aşağıya indirdi.

"Benim adım Derya. Ateş ağabeyi ile ağabeyim asker arkadaşılardı. Ağabeyim şehit olmadan önce beni, Ateş ağabeyiye emanet etmiş." Sesi fısıltı gibi çıkmıştı gözleri dolmuştu. Eksik olan puzzle parçaları yavaş yavaş yerine oturmaya başlamıştı. Ateş'in gözlerinde gördüğüm özlem duygusu benim hayal ürünüm değildi.

"İyi ama Umman nabzına baktığında atmadığını söylemişti. Yoksa," dediğim an kız merak ettiğim sorunun cevabını verdi.

"Evet nabzım atmıyordu." Kaşlarım olabildiğince çatıldı kız susunca Gölge konuşmaya başladı.

"Ateş, Derya'nın boynunu kırmadan önce ya da kırdığını düşünmenizi istediği zaman önce ne yapmıştı?" Gölge'nin bu anlamsız cümlesi bulanık olan aklımı daha çok bulandırdı.