Bitmesin Hikayemiz (Hayalet Serisi 2) #Tamamlandı#

Özel Bölüm 2

Ufuk'tan

Hayatım boyunca birçok hata yaptım anne ve babasızlığın verdiği histen mi bilmem ama korkular içinde yaşadım hep. Yetimhanede büyümenin verdiği hisi bizden başka kimse anlayamazdı anne ve babamın eksikliğini hep kalbimde hissettim ta ki sevdiğim kadınla evlenip Barış'ı kucağıma aldığım o güne kadar. Hayatım rayına girdi ta ki kendisine kanlı notların sahibi diyen psikopat çıkana kadar.

Öfkeyle karşımda duran kadına bakıyordum daha ne istiyordu bizden? Selda arkamdan çıkıp merak ettiğim soruyu sordu.

"Daha ne istiyorsun?" Karımın bitmiş tükenmiş sesini duyunca karşımda duran kadını öldürmek istedim.

"Ölene kadar intikam istiyorum." Daha sonra katran karası gözlerini gökyüzü misali mavi gözlerime çevirdi daha sonra Burak'ın ve Serdar'ın mezarına baktı.

"Serdar Kırımlı ve Burak Özyılmaz demek ikisini burada da ayrılmadınız iyi ama Çiğdem Özyılmaz kim?" Burak, Serdar, Gülce ve Çiğdem'in mezarları yan yanaydı. Sonra gülmeye başladı.

"Demek sevgili ikiziminde mezarı buradaymış." Baktığı yere baktığımda derin bir nefes aldım bu kadının Gülce ile uzaktan yakından alakası bile yoktu sanki Gülce'nin kötü versiyonu duruyordu karşımda.

"Sakın kardeşimin adını ağzına alma," diye bağıran karıma baktım.

"Hadi ama Selda, Gülce, benim ikiz kardeşim nasıl onun adını ağzıma almamamı istersin benden?" Karım ne zaman kanlı notların sahibinin karşısına geçti ne zaman tokat attı anlamadım? Kanlı notların sahibi elini yüzüne götürdü.

"Defol git buradan," diye bağıran karım öfkeyle harmanlanmış deniz mavisi gözlerini kanlı notların sahibinin katran karası gözlerine çevirdi.

"Öyle olsun yine görüşeceğiz nasılsa?" Kolundan tutup itekledim hiçbir zaman bir kadına el kaldırmamıştım ama bu kadın başına gelen her şeyi hak ediyordu bana göre.

"Defol," diye bağırdım. Kanlı notların sahibi gidince karımı kollarımın arasına aldım sımsıkı sarıldım.

"Ufuk kime ne yaptım da bu kadar acı çekiyorum tam mutluluğu bulduğum zaman neden tekrar hayatım rayından çıkıyor?" Verecek bir cevabım olmadığı için öylece baktım karımın gözlerinin içine.

"Ufuk, Selda." Yanımıza nefes nefese gelen Ateş'i görünce kötü bir şey olduğunu anladım.

"Ateş, inci tanesi iyi mi?" Benden önce Selda konuştu Ateş'in arkasından nefes nefese Ece geldi.

"Selda, kanlı notların sahibi nerede?" Kaşlarım olabildiğince çatıldı.

"Siz?" Soracağım soru havada asılı kaldı silah sesleri havada uçuşan kuşların sesi ile karışıp gitti. Korku ile Selda'ya baktım.

Burak'tan
On beş yıl önce

23. 06. 2015

Karım ve doğmamış çocuklarımı kaybettiğim o kara gün üzerinden tam tamına  beş yıl geçti ama ben hala karımın ve çocuklarımın eksikliğini yüreğimin en derinliklerinde hissediyorum.

"Burak?" Başımı kaldırıp yaşlı gözlerle Selda'ya baktım sesi soru sorar gibi çıktığı için açıklama yapmaya başladım.

"Bugün karımın ve doğmamış evlatlarımın ölüm yıldönümü." Konuşmakta zorlanıyorum bu yüzden daha fazla konuşamadım Selda yanıma gelip sımsıkı sarıldı.

Zaman su gibi akıp geçmişti Selda ile birlikte eve geldiğimizde kendimi su yeşili koltuğa attım. Elimi sıkışan kalbime götürdüm.