''Siz ayrılmadınız mı?''
Al işte. Bir tane daha. Ayrılmadık işte. Size ne! Ayrılmadık!
''Hayır. Ayrılmadık. Mutluyuz. Sorun yok. Tamam mı? Merakın dindi mi?''
''Üzgünüm. Dün Stephie ile Jorge'yi birlikte görünce... Barıştıklarını düşünmüştük.''
Stephie mi?
Dün Jorge ile Stephie birlikte miydi?
Jorge'nin omzumda duran elinin yavaşça gevşediğini hissettim. Kafamı ona çevirmiştim ama gözlerini kaçırdı.
Sonra bozuntuya vermeden kıza geri döndüm. Ama iyi olduğumu sanmıyordum. Kusacak gibi hissediyordum.
''Hayır. Ayrılmadık. Her şeyi büyütmeye gerek yok değil mi?'' dedim kıza gülümseyerek. Herkesin önünde sahne yaratmaya gerek yoktu. O gittikten sonra olanları tam anlamıyla algılayıp yürümeye başladım. Karşılaşmışlar mıydı? O zaman bu kadar dedikodu olmazdı ki! Herkes bunu konuşuyordu sanki. Görünüşe göre bir tek benim haberim yoktu.
İnsanlar Stephie ve Jorge'yi biliyordu. Ve ben birlikte olmadığımız dönemde Jorge'nin oda perdesine kadar her şeyini bir şekilde öğrenmişken bu detayı nasıl hiç öğrenmemiştim aklım almıyordu doğrusu.
Sabahtan beri herkes bir şey konuşuyordu. Görüşmüşler miydi? Nasıl ama? Bu konuyu bin kere konuşmuştuk. Çünkü ben o kıza hiç güvenmiyordum. Görüşmediğini ve görüşmeyeceğini söylemişti. Hatta beşinci kez falan aynı şeyi söylediğimde kızmıştı.
Jorge arkamdan sesleniyordu ama durmadım. Sakinleşmeye ve düşünmeye ihtiyacım vardı. Aslında bazı cevaplara da ihtiyacım vardı. Bana yalan söylemişti. Dün onu aramıştım ama bana Diego ile birlikte olduğunu söylemişti.
''Tini...'' İnsanların hakkımızda daha fazla konuşmasını istemiyordum. Bunu yalnızken halletmeliydim. O yüzden ona döndüm.
''Ne var?''
''Sandığın gibi değil.''
''Ne sanıyormuşum?''
Arkamı dönerek hızla yürümeye başladım.
Tamam, bunun hakkında konuşabilirlerdi.
Yukarı çıkıp sınıfa girdim. Arkamdan gelip kapıyı kapattı. Biraz hızlı bir şekilde.
Neyse ki sınıf boştu.
''Dinler misin beni?'' Cevap vermedim.
''Tini!''
''Ne var?''
Ellerini saçlarından geçirdi.
''Bana yalan söyledin.'' dedim.
''Hayır. Ben...''
''Sen ne?'' Bağırmıştım. ''Tamam, dinliyorum. Ne oldu anlat. Karşılaştınız mı?''
''Hayır.''
''Görüşmeyeceğini söylemiştin. Evine gelip seni zorla çıkarttı o zaman.''
''Tini...''
''Dinle diyorsun ama tek dediğin şey bu. İsmimi bildiğini zaten biliyorum.'' Bana bakmıyordu. Ya da bakamıyordu. Cevap da vermemişti.
''Ben de öyle düşünmüştüm. Bak, gördün mü? Sandığımı düşündüğün şekildeymiş.'' diyerek kapıya yöneldim. Arkamdan gelip kolumu tuttuğunda yüzüne baktım.
''Özür dilerim tamam mı?''
''Hayır, tamam değil.'' Kolumu hızla çektim. Sinir bozucu bir şekilde güldü. Elleri tekrar saçlarındaydı. Gergin olduğunda hep bunu yapıyordu.
