JORGE
Bugün Tini'den özür dilemeye gidecektim. Ve her şeyi anlatmalıydım. Stephie'yi ve kendimle ilgili bazı şeyleri. Nasıl yapacağımı bilmiyordum aslında. Sadece gidip konuşacaktım. İşleri düzeltmem lazımdı. Sonrasına karar verirdik. Ama onu bırakma fikrinden vazgeçmiştim çünkü iyi gidiyorduk. Bana iyi geliyordu. Beni seviyordu ve benim için her şeyi yapmaya hazırdı. Tamam bu belki biraz bencilceydi ama insan hep benci değil midir zaten? Evet, öyleydik. O hariç öyleydik.
Yani sonuç olarak bu zamana kadar düşünmeden yaşamıştım. Bundan sonra da öyle olacaktı. Şu an onunla iyiysem, devam edecekti. Ayrıca küçük bir detay daha vardı. Cüzdanıma koyduğu resmimizi görünce o fikirden tamamen vazgeçmiştim. İlişki adamı olmayabilirdim ama ben yarı yolda pes etmezdim. Özellikle deneyeceğimi söylemişken ki bunu neden yaptığıma dair bir fikrim yoktu. Bu kızda farklı bir şeyler vardı. Çekiyordu beni. Belki hayatımdaki bütün kızlardan farklı olduğu içindi. Fazlasıyla iyi niyetliydi, masumdu. Ne hissettirdiğini bilmiyordum. Sadece bu kızı üzmemem gerektiğini biliyordum. Hayır, zorunluluktan da değil. Bunu istemiyordum. O mutlu olmalıydı. Ve bende hayatımda değişiklik yapıp ilk defa başkası için çabalayacaktım.
TİNİ
Francisco –benden 2 yaş büyük abim – benimle uğraşmak için geldiğinde moralimin bozuk olduğunu görünce vazgeçti. Onunla konuşmamı istedi ama kimseyle konuşmak istemiyordum. Onu bir şekilde gönderdim ve kendi başıma kaldım. Francisco ile sık kavga ederdik evet ama birbirimizi çok severdik. Fazla yaş farkı olmadığı için de birbirimizi anlar destek olurduk. Dünya da sahip olunabilecek en iyi kardeşti. Ama Jorge konusunda pek arkamda olduğu söylenemezdi. Tek söylediği beni üzeceği ve o zamanda onu doğduğuna pişman edeceğiydi. Ve doğal olarak abi içgüdüsüyle beni korumaya çalışıyordu. Elbette ona Jorge'nin peşinden manyak gibi koştuğumu söylememiştim ama onu sevdiğimi biliyordu.
Fran gittikten sonra tekrar kavgamızı düşünmeye başladım. Ne hissetmişti acaba? Acımış mıydı bana? Böyle patlamak istemezdim ama olmuştu işte. Aramadı da. Onu kaybetmek istemiyordum. Her zaman umudum vardı. Ama hep böyle olacaksa devam etmemeliydik belki de. Onun istediği şey bu değildi. Ve ben onun iyi olmasını istiyordum. Mutluluğu hayatımdaki en önemli şeydi. Bitirirdik ve o eski hayatına dönerdi. Bende alışamazdım belki ilk zamanlarda. Ama geçerdi nasılsa.
Onu her kızla gördüğümde acı çekerdim. Ve her gün farklı bir kız... Hayır, hayır iyi bir fikir değildi galiba. Pes etmek yani. Ama denemiştim. Olmuyorsa zorlamanın anlamı da yoktu. Ben onun tek gecelik ilişkilerinden değildim. Onunla konuşmalıydım. Onu en başında hiç zorlamamalıydım. Ne düşünüyordum ki bencillik ettim. İstemediği bir şeye zorlayıp, zorla hislerini değiştirmeye çalıştım.
Telefonum durmadan çalıp duruyordu. Arayan Mercedes'ti. En yakın arkadaşım. 10 senedir birlikteydik. Her şeyimi bilirdi. Ama benden farklıydı. Dikkat çekici biriydi. Erkekler konusunda çabaya girmesine gerek kalmazdı. Fazlasıyla güzeldi. Jorge'nin de arkadaşıydı.
Mercedes dediğim gibi her zaman istediğini alırdı. Onun insanlarla yakın olması çok kolaydı. Herkes hemen ısınırdı ona. Ben daha çekingendim. Onun gölgesinde kalırdım. O farkında değildi. Kötü bir niyeti de yoktu ama o da bir gerçekti. Yine de her zaman birlikteydik.
Gerçi Jorge ile birlikte olduğumdan beri onu biraz ihmal etmiştim. Tavsiyeye ihtiyacım vardı ama tek istediğim kafamı dinlemekti. Konuşmak istemiyordum. Bende telefonumu kapattım.
Rahatlamak için piyano başına geçip tuşlarına basmaya başladım. Bir süre sonra yanımda ne zaman geldiğini bilmediğim Jorge belirmişti. Hayal görmediğimden emin olmak için gözlerimi kırpıştırdım ama görüntü yok olmuyordu. Elimi koluna doğru uzatsam da hemen geri çektik. Onu görünce içimdeki ağlama isteği yeniden belirmişti.
