Selam :D Yarın yeni bölüm gelecek. Belki akşam da gelebilir ama :D
''Ne zaman çıkacaklar? Meraktan ölüyoruz burada!''
Mechi söyleniyordu. Haklı olarak.
Diego'yu hastaneye getirmiştik. Bir sürü röntgen çekilmiş, kontrol yapılmıştı. Ve bize henüz hiçbir bilgi vermemişlerdi. Diego'nun yanında hemşireler olduğu için onu da göremiyorduk.
Sonunda bir hemşire odadan çıktığında hepimiz başına koştuk.
''Evet? Artık bir şey söyleyecek misiniz?'' dedi Jorge sinirli sayılabilecek bir sesle. En çok o gergindi. İlk kez onun korktuğunu görüyordum.
''Doktor gelip kendisi bilgi verecek size.''
''Kaç saattir bekliyoruz! En azından iyi mi onu söyleyin.''
''Tüm sonuçlar gelmeden kesin bir şey diyemem. Afedersiniz.'' diyerek yürümeye başladı hemşire. Aptal kadın. Sanki devlet sırrı söyleyecekti.
''Lanet olsun.'' dedi Jorge. Tabi önce duvara yumruğunu da geçirmişti. Lodovica ağlıyordu.
Hangisinin yanında kalmam gerektiğini tartarken Jorge ''Hemen bir şey söylemezseniz...'' diyerek hemşirenin peşinden gidiyordu ki koluna yapıştım.
''Hey! Sakin ol. Biliyorum zor, merak ediyorsun ama yapabileceğimiz bir şey yok. Siz de gidebilirsiniz hemşire hanım, bakmayın öyle.'' Salak diyordum işte. Sanki dizi izliyor.
Jorge'ye dönerek yüzünü tuttum. ''Bak acil bir şey olsa söylerlerdi. Sakinleş, sana ihtiyacımız var şu an. Doktor gelir şimdi.''
Jorge derin bir nefes alarak Lodo'ya baktı.
''Ama hiçbir şey demiyorlar ki!''
Yeniden sinirlenmişti.
''Farkındayım sevgilim. Ama dediğim gibi. Biraz sakin kalmaya çalış, lütfen. Doktor on dakika içinde gelmezse biz gideriz olur mu?''
Kısa bir süre düşündükten sonra başını salladı. Bende gülümseyerek elini tuttum.
Birimiz sakin olmak zorundaydı değil mi? Sakin hissetmesem de mecburdum.
Jorge'nin elini bırakmadan Lodo'nun yanına geçip oturdum. Jorge'de diğer yanıma oturmuştu. Ben Jorge'nin omzunda yatarken Mercedes Lodo ile ilgileniyordu.
Evet tuhaftı belki ama o kadar da değildi. Mer kötü biri değildi sonuçta.
Bir süre sonra asansör sesini duyduğumuzda hepimiz ayağa fırlamıştık.
''Diego Dominguez'in yakınları? Ah sizsiniz değil mi? Ailesi yok mu?''
''Hayır, yurtdışındalar. Şimdi bir açıklama alabilir miyiz?''
Jorge gittikçe sinirleniyordu. Yani şu an bir açıklama alsak gerçekten iyi olurdu.
''Endişelenecek bir şey yok. Yani kolu kırılmış ve iki kaburgasında da çatlak var. İç kanamadan endişelenmiştik ama hayır. Bir iki ezik ve kırıkla atlatmış.''
Hepimiz derin bir nefes almıştık. Lodo'nun 'şükürler olsun' gibi bir şeyler mırıldandığını duymuştum.
Jorge rahatladığı için gergin olduğu anların acısını çıkartmaya karar vermiş yine başlamıştı.
''Madem önemli bir şey yoktu neden o kadın bir şey söylemedi? Ya da siz! Bu kadar bekletmek zorunda mıydınız?''
''Hemşire mi? O sadece kontrol için oradaydı. Test sonuçları çıkar çıkmaz yanınıza geldim. Hemşirelerin bilgi vermesi yasak. Hastane prosedürleri.''
