The Gryffindor Boy

Zdradziłeś mnie...

Zielonooki wbił sztylet prosto w klatkę piersiową mężczyzny. Na twarzy Czarnego Pana można było zobaczyć istną gamę uczuć. Od szoku po strach i ból.
- Jak mogłeś... -
- Uwierz, to nie jest dla mnie łatwa decyzja. -
Mężczyzna upadł na kolana a chłopak natychmiast przy nim ukucnął.
- Zdradziłeś mnie... -
- Zdradziłem swoje serce. Nawet nie wiesz jakie to bolesne. -
- Nie chce umierać. -
- Nikt tego nie chce. -
Potter położył dłoń na policzku Czarnego Pana.
- Ważne że nie umrzesz, niekochany przez nikogo. -
- Co mi to da? -
- Nigdy nie zapomnę o tobie. -
- Jak większość czarodziejów. -
- Ale tylko ja będę miał o tobie dobre zdanie, i będę się obwiniać o twoją smierć. -
- Zimno mi... -
Zielonooki już nie trzymał na wodzy swoich uczuć, pozwolił sobie na szloch i płacz.
- Przepraszam cię za wszystkie złe słowa i te moje zachowanie. -
- To chyba ja powinienem cię przeprosić za to co ci zrobiłem. -
- To już przeszłość. -
Potter podał dłoń swojemu kochankowi a przy pomocy drugiej położył sobie głowę Voldemorta na kolanach. Obydwoje tkwili w takiej pozycji aż do chwili gdy uścisk na ręce Wybrańca ustał. Na nastolatka patrzyły już tylko szklane, puste, oczy a na twarzy był lekki uśmiech. Harry złożył ostatni pocałunek na tych ustach, które tak dobrze pamiętał.
- Żegnaj Tom. -
Chłopak zauważył na szyi mężczyzny medalion, delikatnie go zdjął i założył na swoją szyję.
- To na znak, że nigdy cię nie zapomnę. -
Gryfon wyczarował nosze na które przeniósł ciało czarnoksiężnika i ruszył do zamku lewitując przed sobą nosze. Gdy chłopak wszedł do Wielkiej Sali, wszystkie rozmowy ucichły, każdy patrzył na chłopaka i martwe ciało Czarnego Pana. Pierwsza do szatyna podbiegła Pansy i szybko go przytuliła.
- Jak dobrze, że nic ci nie jest... -
Jednak nastolatek nie oddał uścisku ani nawet się nie uśmiechnął. Odłożył ciało Voldemorta i przykrył je płachtą.
- Nikt nie ma prawa, ruszyć jego ciała. -
Nikt nie poszedł za zielonookim kiedy ten opuścił Wielką Salę.