The Gryffindor Boy

To twój syn!

- Wytłumacz mi jakim cudem mogłeś nie zauważyć że nie ma Harrego! -
- Wyobraź sobie że w szkole nie było zbyt wesoło po tym jak zniknął Weasley! -
- Ale to twój syn! -
- To nie jest mój syn! -
- Ale zajmujesz się nim od pieprzonych dziesięciu lat! Mówi do ciebie tato! -
- To już nie moja wina! -
- Jesteś po prostu debilem Snape! -
- Może jeszcze głośniej zacznij na mnie krzyczeć! Na pewno ktoś w lochach jeszcze nie słyszał! -
Kobieta opadła na fotel.
- Nie mógł od tak wyjść poza teren szkoły! Ma tylko jedenaście lat! -
- Przypominam ci że to ty go wychowałaś. -
- Dlatego nie byłby aż tak lekkomyślny aby samotnie opuszczać Hogwart. -
- Niepotrzebnie się aż tak przejmujesz. -
- Nikt go nie widział od czterech dni, a ty mi mówisz że przesadzam?-
- Ma pieniądze, więc na pewno da sobie radę. -
- I tak musimy go znaleźć. -
- Daj mu czas. Jeśli nie wróci do końca tygodnia to ruszymy na poszukiwania. -
- Ale... -
- Do końca tygodnia Minerwo. -
- Niech ci będzie... -
***
- Wyłaź spod tego koca i porozmawiajmy jak poważni dorośli ludzie. -
- Ale przecież rozmawiamy. -
- Potter ja wiem że twój mózg jest wielkości orzecha nerkowca ale nie testuj mojej cierpliwości. -
- Może ja ci kupię jakieś ziółka na uspokojenie? Wiesz waleriana, melisa... -
- Potter... -
- Tak wiem mam świetne nazwisko. -
- Przysięgam że jeśli zaraz nie wstaniesz z tego łóżka to cię przeklnę. -
- Powodzenia. -
Voldemort machnął palcem a nad głową szatyna pojawiło się wiadro z wodą.
- Nie zrobisz tego... -
Wiadro się przechyliło a na głowę chłopca wylało się kilka litrów lodowatej wody. Zielonooki wyskoczył z łóżka i zaczął cicho przeklinać. Czarny Pan jedynie się uśmiechnął i oparł się o parapet.
- Zabije cię za to. -
- Świat magii będzie ci wdzięczny za zamordowanie ich największej zarazy. -
- Przysięgam że zemszczę się w momencie którego nie będziesz się spodziewał. -
- Jestem Czarnym Panem Potter, przejrzę twój każdy plan. -
Voldemort opuścił pokój chłopca.
- To się jeszcze okaże... -