Bir Masal Gibi

Kavuşma

Serkan müşterilerle ilgilenirken bir yandan da gözü Eylüldeydi..Eylül'ün telefonla konuşurken canının sıkıldığını farkedip hemen yanına gitti..

Serkan:O kim aşkım ? Kimle konuşuyorsun ?

Eylül:..

Serkan:Eylül o kim ? Ver bir şu telefonu bana

Eylül'ün elinden telefonu zorla aldı Serkan..

Serkan:Alo..Kimsiniz ?

Nazan:O-oğlum ? Serkan..

Serkan:Sen nasıl buldun benim numaramı ya ! Neden arıyorsun beni !

Nazan:Dur dur..Celallenme..Kapatma sakın telefonu.

Serkan:Karıma ne dedin bilmiyorum ama bir daha sakın bizi rahatsız etme.

Nazan:Karın mı ? Evlendiniz mi siz ?

Serkan:Evet ! Ve onunla çok mutluyum.Bizi kaçmaya siz mecbur bıraktınız.Şimdi yeniden hayatımıza girmenize izin vermicem.Eylül'ü de beni de daha fazla mutsuz edemeyeceksiniz.Biz sizi sildik! Sakın..Sakın arama !

Serkan telefonu Nazan'ın yüzüne kapatıp Eylül'e döndü.

Serkan:Sana her ne dediyse unut.Umrumda değil ne söylediyse.

Eylül sadece kafasını sallayabildi..

İşten çıktıktan sonra önce biraz dolaştılar..Sonra da evlerine bir şeyler almak için mahalledeki küçük markete gittiler..

1 gün sonra..

Serkan telefonunun sesiyle açtı gözlerini..Saat çok erkendi henüz..Ne olduğunu anlayamadan evlerinin zili de çalmaya başlamıştı ısrarla.

Eylül:Aşkım ne oluyor ya ? Bu ne ?

Serkan:Bilmiyorum canım..Bakıyorum hemen.Sen burada dur

Eylül:Bende geliyorum..

Serkan'ın ardından gitti Eylül..Kapıyı Serkan açmıştı.Karşılarında da arkadaşları vardı.Bugün beklemiyordu ikiside..

Güney:Eee eve almıcak mısınız bizi ?

Serkan:Şey..Evet..Biz şaşırdık..Niye haber vermediniz bugün geleceğinizi..Hoşgeldiniz..

Kader:Sürpriz yapmak istedik..

Meral:Tam da üstüne bastık canısı..Baksana şunların haline

Eylül:Ya..Hoşgeldiniz ! O kadar mutlu oldum ki..Evimize hoşgeldiniz..

Eylül de Serkan da tek tek sarıldılar arkadaşlarına..1 yıldır görüşmüyorlardı..Herkes çok duygulanmıştı..

Serkan:Nasılsınız ? Sizi görmek ne kadar iyi geldi bilseniz..

Gökhan:Biz iyiyiz..Gördüğünüz gibi..Asıl siz nasılsınız?

Eylül:Bizde iyiyiz..Şey..Oturun hadi..Uzun yoldan geldiniz..Ben hemen kahvaltı da hazırlarım

Songül:Kardeşim dur bir nefes al..

Eylül:Ailem gelmiş..Nasıl duracağım kardeşim ?

Serkan:Bir koltuğumuz ve şu tekli koltuk var sadece..Bi de şu iki sandalye ama idare ederiz..Siz oturun biz bir şeyler hazırlayıp gelelim Eylülle

Cemre:Biz yardım ederiz Eylül'e

Eylül:Yok..Olmaz öyle şey..Yoruldunuz siz..Biz hemen halledelim

Eylülle Serkan mutfağa geçince diğerleri birbirlerine baktılar..

Güney:Abi bu ne ? Bunlar nasıl yaşıyor burada?

Songül:Harbiden..Delirmişler mi ! Niye bize bir şey söylemediler.

Cemre:Arkadaşlar..Yanlarında bir şey söylemeyin,çok üzülürler

Güney:Sordum o kadar..Ne gerekiyorsa söyle yaparım dedim ama..

Gökhan:öyle olmuyor işte Güney.

Meral:Şu getirdiklerimizi mi alsak arabadan ?

Cemre:Aynen..Gel Meral..Biz getirelim

Gökhan:Bende geliyorum..Güney sende valizleri alsana

Güney:Geldim geldim..

Arabadan eşyaları alıp geldiler..Eylülle Serkan da hazırladıklarını masaya koyuyorlardı..Diğerleri de mutfağa girdi..

Meral:Şunları dolaba yerleştiriyim ben..

Eylül:Onlar ne ?

Kader:Bir şeyler almıştık..Hedoşta sizin için yemek yapıp gönderdi kardeşim

Eylül:Ya hedoş..O nasıl ? Çok özledim onu da

Kader:Hedoş..Şu sıralar biraz..

Songül:Öhöö..Öhööö..Kader şunu alır mısın ?

Eylül:Bir dakika Songül..Hedoş nasıl Kader ? Hedoşa ne oldu ?

Kader:Şey..Yaşlılıktan..Biraz fazla yoruluyor..

Meral:Bravo canısı..Hedoş sana ne söyledi sen ne yapıyorsun

Eylül:Hedoş iyi değil..Bana söylemiyorsunuz ama biliyorum..Benimle konuşmuyordu son zamanlarda telefonda

Songül:Kardeşim bir şey yok..Bir kaç gün hastanede kaldı ama şuan iyi..Üzülme diye söylemedik..

Üzülmüştü Eylül..Yine de suratını asmamaya çalıştı..Kahvaltı hazır olunca oturdular..

Gökhan:Ee siz niye gelmiyorsunuz ?

Serkan:Siz güzelce yapın kahvaltınızı..

Eylül:Aynen..Biz aç değiliz..