Bir Masal Gibi

Final

Eylül Serkanla kahvaltı yaparken Serkan'a bakıp bakıp gülüyordu..Serkan hastaneden çıkalı 1 hafta olmuştu ve durumu iyiydi..Birkaç gündür de Serkan'ın uyandıktan sonraki tepkisine Eylül sürekli dalga geçiyordu..

Serkan:Bak..Yine gülüyorsun..Sinir olmaya başladım ama..

Eylül:Ne yapıyım..Resmen beni kovdun..Başka adammış,başka adamdan hamileymişim..Ya aşkım !

Serkan da gülüyordu şimdi..

Aklına o rüya geldikçe de yüzünü buruşturuyordu..Gerçek olabilme ihtimali olsaydı..Bu öyle korkunçtu ki !

Eylül'ün masadaki elini tutup dudağına götürdü..Öyle hasret kalmışlardı ki birbirlerine..

Serkan:Ben gerçekten çok özür dilerim..Eğer arabayı orada durdurmasaydım bunlar başımıza gelmeyecekti..Orada iki ay yatan ben değil siz de olabilirdiniz..Ya da..Daha da kötüsü..Birinize bir şey olsaydı..Kendimi asla affetmezdim..

Gözleri dolu dolu oldu Eylül'ün..O iki ay..Kazanın olduğu gün gözlerinin önünden geçivermişti..Serkan'a sandalyesini yaklaştırıp ellerini Serkan'ın yanaklarına götürdü..

Eylül:Sakın..Sakın aşkım..Kendini suçlama..Senin hiçbir suçun yok..Biz o gün o saatte nerede olursak olalım o kazayı yaşayacaktık..Sen arabayı orada durdurdun diye olmadı bunlar..Hem Büşra..O bizi korkutmayı,bize acı çektirmeyi başardı yine..Eğer o benim kardeşim olmasaydı..Şimdi bende kendimi mi suçlayacağım o zaman ?

Serkan:Hayır..Hayır tabiki..

Serkan da bir elini Eylül'ün karnına götürüp gülümsedi..

Serkan:Rüyamın en güzel tarafı onlar olabilir..Öyle tatlılardı ki..İkisi de zaten aynı..Ve sana benziyorlar..Saçları uzamış,gözleri seninkiler gibi..Bir didişme halindeler hep ama birbirlerinden de ayrı kalamıyorlar..

Eylül:Ahh..O kızların..Bana neler yapıyorlar biliyor musun ?

Serkan:Yaramazlar diyorsun yani ?

Eylül:Doğduklarında başımıza gelecek her şeye hazır ol diyorum kocacım..

Serkan:Sadece kızlarımızdan değil Umut beyden de çekeceğiz..Nasıl savunuyor seni..Kardeşine vuruyor falan..Benden de nefret ediyormuş ufaklık..Sana zaafı var net..Bir de bilmiş bilmiş konuşuyor..Ha bak kendisini övmesi de aynı ben..

Eylül:Hahahaha aşkım ya..Sana da çeken yönleri var işte..Ne yapacaksın..

Serkan:Yani..Olsun bir zahmet..

Serkan sırıtınca Eylül de hafifçe vurdu kocasına..

Eylül:Eşşeksin..Baya baya kendini her durumda övüyorsun..

Serkan:Seviyorsun ama beni..

Eylül:Çok..

Birbirlerine sımsıkı sarıldılar..Serkan defalarca Eylül'ün kokusunu içine çekti..Bu kadar güçlü kalabilmesine bir kez daha hayran olmuştu..

AŞK İYİLEŞTİRMİŞ EYLÜL'Ü..SERKAN'IN SABRI..İNANCI..SEVGİSİ..VE SERKAN HAYATIN BÜTÜN ZORLUKLARINA RAĞMEN YAŞAMAYI EYLÜLDEN ÖĞRENMİŞTİ..

Son...

Bir Masal Gibi kitabının sonu..

Sevgiye,aşka,inanca hasret kalmış bütün okuyuculara ithafen..

Serkan ve Eylül'ün ilk çıkardıkları kitaplarının son cümleleriydi bunlar..Özel Koşuyolu Lisesinden mezun olduktan sonra iki aşık Ankara'da Edebiyat bölümünü okumuşlar ve kendilerini yazarlığa kadar yükseltmişlerdi..Bir hayalleri vardı..Birlikte kitap yazmak..Ve kendi masallarını yazacaklardı..Üniversiteden mezun olur olmaz Karadeniz de bir dağ evine kapattılar kendilerini..6 ay birlikte yaşadılar..Gezdiler,yediler,içtiler..Eski Eylül ve Serkan olsaydı nasıl güçlü kalırlardı diye aralarında konuştular..Hayaller kurdular..Ve bir olup kelimeleri döktüler yazıya..Ortaya da sayfalar dolusu bir roman çıkmıştı..İlk yayınlanmaya başladıktan sonra da büyük ilgi görmüştü romanları..Onların diliyle masalları..