Bir Masal Gibi

Zarf

Eylül akşama kadar toplantı odasının kapısını kilitlemiş orada çalışmıştı..Kapıyı da hiç açmamıştı.Serkan birkaç kez gelip kontrol etmişti ama Eylül Serkan'a cevap vermemişti..Akşam da toplantı odasının önüne gitti Serkan.

Serkan:Eylül..Canım..

Eylül cevap vermedi..

Serkan:Aç şu kapıyı Eylül ! Sinirlendirme beni !

Şirketteki birkaç kişi denk gelmiş,Serkan'a bakıyordu..

Serkan:İşinize baksanıza ! Ne bakıyorsunuz !

Nazanda gelmişti..

Nazan:Ne oluyor Serkan ? Niye bağırıyorsun insanlara ?

Serkan:Yok bir şey anne..Gider misin ?

Nazan:Eylül içeride mi hâla ?

Serkan:Evet..Gidersen problemi çözmeye çalışacağım.

Nazan:Ne yaptın kıza ?

Serkan:Anne bak sinirliyim zaten ! Git şuradan !

Nazan:Sen sinirliysen Eylülde sinirli ki kız kendisini kapatmış odaya..Sabahtan beri hiç görmedim..

Serkan:Problem olduğunu anlamana sevindim falan dememi mi bekliyorsun ?

Nazan:Terbiyesizleşme.Çekil bir..Ben konuşacağım..

Serkan:Bu bizim meselemiz anne.

Nazan:Belli ki şirkette çözebileceğin bir mesele değil beyefendi..Çekil şuradan..

Serkan:Of !

Nazan:Eylül..Kızım..

Eylül:Efendim anne ? Şirkette böyle bir şeye sebep olduğum için özür dilerim ama ona git diyorum gitmiyor..

Nazan:Aç kapıyı da yüz yüze konuşalım..

Eylül:Özür dilerim ama o oradaysa konuşmak istemiyorum.

Serkan:Eylül !

Nazan:Serkan..Bir sus..Tamam bak gel bize gidelim..Sen bizde kal bu akşam

Eylül:Tamam..O olur..Ama Serkan'ı görmek istemiyorum.

Serkan:Aşkım ! Yapma böyle..Evimize gidelim hadi..

Eylül:Ya istemiyorum ! Anlamıyor musun!

Serkan:Peki..Peki tamam..Yarına kadar dinlen..Yarın konuşuruz..Dikkat et tamam mı ? Seni de oğlumuzu da çok seviyorum..

Eylül:Ya git !

Serkan:Tamam gidiyorum..

Serkan Eylül'ü annesine emanet edip oradan ayrılır..Eylülde kapıyı açar..Nazanla birlikte gider..

...

Nazan'a konuşmak istemediğini söylemişti Eylül..Eve geldiklerinde yemek hazırlanmıştı..Beraber yemeğe oturdular..

Defne:Ee Serkan nerede ? Seni tek bırakmazdı o

Eylül:Nerede ne biliyim ben Defne ? Bugün buraya gelemez ama

Defne:İyi ya..Ne dedim ben ?

Eylül:Pardon ya..Ben sesimi yükseltmek istemedim..

Nazan:Hadi Eylül..Yemeğini ye..Hiçbir şey yememişsin..

Defne:Ayy kavga mı ettiniz siz ?

Eylül:Evet..

Nazan:Sorun ne diyeceğim ama söylemeyeceksin..

Eylül:Sorun Serkan'ın bana yalan söylemesi anne.Bir açıklama yapmaması.

Nazan:Nasıl yani ?

Eylül:Öyle işte..Ben odama geçebilir miyim ? Uyumak istiyorum..

Nazan:Tamam sen dinlen biraz..

Eylül:Teşekkür ederim..Afiyet olsun..

...

Ertesi gün Eylül işe gitmemişti..Nazan'a söylemişti..Defneyle Nazan evden çıktıktan sonra Eylülde çıktı..Biraz yürüdükten sonra kendi evlerine geçti..Duş aldı,kitap okudu..Aklını başka şeylere vermeye çalışıyordu ama olmuyordu..Kızları aradı..Onlara gidecekti..Serkan öğrendiğinde kızacaktı ama şuan umrunda değildi..Serkan'a çok kızgındı..Hazırlandı..Evden çıkacağı sırada kapının altından atılmış zarfı gördü..Üstünde de Eda yazıyordu.

Eylül:Bu ne şimdi ya ?

Eline alıp zarfı açtı Eylül..Birkaç fotoğraf vardı içinde..Serkan ve Eylül'ün o gün odada gördüğü kızın fotoğrafıydı bu..Dudak dudağa..