Bir Masal Gibi

Anne-Baba olmak

Eylül uyurken Serkanda koltukta oturuyordu..Hâla hastanedelerdi..Bugün üçüncü günleriydi hastanede ve sabah çıkacaklardı.

Gece yarısını geçmişti..Umut ağlayınca Serkan hemen ayaklanıp oğlunu kucağına aldı..Eylül'ü uyandırmak istememişti..

Serkan:Babacım..Ne oldu hı ? Niye uyumuyorsun sen? Daha yeni uyutmuştum seni..Şimdi ne yapalım biliyor musun ? Beraber uyuyalım ama anneyi de uyandırmayalım sessiz olalım tamam mı ?

Eylül Serkan'ın sesini duymuş ama gözünü açmamıştı.Serkan da koltuğa uzanıp oğlunu kucağına aldı..Umut uyuduktan sonra gözlerini kapattı o da..

...

Sabah erkenden önce Umut uyandı..Umut ağladığı içinde Eylül..

Eylül:Serkan..Serkan..

Serkanda açtı gözlerini..

Serkan:Ne oluyor ya ?

Eylül:Çocuk ağlıyor..Duymuyor musun ? Kucağında bi de..

Serkan:Gece kaç kere uyandı haberin var mı ? Yeni dalmışım uykuya..

Eylül:Tamam ver şimdi bana Umut'u..

Serkan:Bir dakika ya sen niye ayaklandın ? Ben getiririm..

Eylül:Tamam sakin ol,oturdum..

Eylül bebeğini alıp emzirmeye başladı..Saat 7 ye geliyordu..Serkanda Eylül'ün yanına oturdu..

Eylül:Ne yapıyorsun Serkan ?

Serkan:Yanınıza geldim..Ne var bunda ?

Eylül:Serkan..Bugün çıkıyoruz..Ve bazı şeyleri konuşmamız lazım.

Serkan:Biliyorum..Ama konuşacaklarımızdan korkuyorum..Yanınızda olamamaktan korkuyorum Eylül..

Eylül:Serkan..Ben ne söyleyeceğimi bilmiyorum..Artık geçmişe dönemeyiz..Şu oldu,böyle oldu demek doğru gelmiyor bana ama ortada bir gerçek var..

Serkan:Sana söylediğim yalan..

Eylül:Malesef..Serkan seni gözümde o kadar büyütmüşüm ki ben..Sen benim gözümde hep bir kahraman gibiydin..Babamın,annemin yapmadığını yaptın hep..Onlar beni ne kadar az sevdiyse sen daha fazlasını yaptın..Bu yüzden de kahramanımdın..Annemin yaptıkları bir zamandan sonra zoruma gitmezken senin yaptığın şeyi hazmedemiyorum..Kahramanımı kaybettim..Ve doğru yolun ne olduğunu bilmiyorum artık..Yapayalnız bıraktın beni..

Serkan:Seni hayal kırıklığına uğrattım..Hem yalan söyledim hem de savaşamadım..Seni,oğlumuzu kardeşimden koruyamadım..Bunu kabul etmek öyle zor ki Eylül..Sadece Defne'yi değil kendimi de suçluyorum..Ve affetmeyeceğim kendimi..

Eylül:Ben şimdi sana hayatımızdan tamamen çık diyemem Serkan..Seni oğlundan ayıramam..Çünkü benim gibi onunda bir kahramana ihtiyacı var..Onu babasından ayrı büyütemem..Ona bunu yaşatmaya hakkım yok..Annemden bir farkım kalmaz ki o zaman..Oysa ben oğlumu çok farklı büyütmek isterim..Saygılı..İnsanlara mutsuzluğu değil mutluluğu aşılayan..Senin gibi olsun isterim..Ama şuan o kadar karışığım ki..Ne yapacağımı bilmiyorum..Kendimi düşünüp hareket etmek istemiyorum..Oğlumuz..Onun geleceği..Bu benim için çok önemli..İyi bir birey olsun isterim..Bizim yetiştireceğimiz bir çocuk,belki de milyonlarca insanın hayatına dokunacak..Torunlarımız,torunları..

Serkan:Eylül..

Eylül:Ayrıldık evet..Ama konuşmadık..Konuşamadık..Gururumuz bizi ele geçirdi..Oysa ikimizde buna izin vermemeliydik..Oğlumuzu düşünmedik..Daha doğmadan ona böyle bir hayat sunduk..Kendimi suçluyorum..

Serkan:Hayır hayır..Kendini suçlama noolur..Burada en masum sensin Eylül..Ben saçma sapan davrandım..Seni kaybetme korkusu bana neler yaptırdı..Elime yüzüme bulaştırdım her şeyi..Burada kendisini suçlayacak tek kişi benim..

Eylül:Seni hemen affedemem Serkan..Ama..

Serkan:Ama ?

Eylül:Oğlum için seni affetmeye çalışacağım..

Serkan:Ya affedemezsen ? Ya beni eskisi gibi sevmezsen Eylül ? Sevemezsen..Ben buna dayanamam..Sensiz ölü gibiyim ben..Hata üstüne hata yapıyorum..Yolumu kaybettim Eylül..Eğer sen hayatımda sadece oğlumuz için kalırsan ben yine hatalar yaparım..Ben hata yapmak istemiyorum Eylül..Senden,oğlumdan ayrı kalmak istemiyorum..

deniiz04 ❤️