Tolga:Eylül hanım ? Ya da sana Eylül desem ?
Eylül:Bakın..Tolga bey..Benim konuşacak bir şeyim yok.Bunu eşime anlattım..Ama o size iletmemiş belli ki..Onun için şimdi size de söylüyorum..
Tolga:Eylül..Bazen hepimiz zor zamanlardan geçeriz..Ve bunu atlatmamız için de bazen yardım almamız gerekebiliyor.Sen çok gençsin ve başarılı bir bayansın..Üstünde sorumlulukların var..Ev,eşin,şirket,şirket çalışanları..Ve şuan ne kadar kabul etmesende oğlun..Bunların üstünden bu zamana kadar tek başına geldin evet ama yorulmuş olabilirsin..Ben sadece seninle konuşarak sana yardım etmek için buradayım.
Eylül:Ya siz ne diyorsunuz? Benim sorumluluklarım varmış..Benim sorumluluklarımdan da öte bir sürü yaşadığım şey var..Ve siz bunların hiçbirini anlayamazsınız..Bana da yardım edemezsiniz.Yardımla olacak bir şey değil bu..Ne olacak iki konuşup ağlayıp çözecek miyiz ?
Tolga:Tabiki böyle çözemeyiz ama üstesinden gelmeyi öğrenebiliriz..
Eylül başını iki yana sallayıp oradan kalktı..Serkan görmüş ve hemen dışarıya çıkmıştı..
Serkan:Eylül..
Eylül:Bana yardım etmek istiyormuş.Edemeyeceğini bilmiyor musun ? Neden yapıyorsun bana bunu.
Serkan:Biraz konuşup..
Eylül:Konuşmakla olmuyor Serkan..Konuşunca Kemal bize zarar vermekten vazgeçmiyor.Ya da başka sorunlar peşimizi bırakmıyor konuşunca..Kaçırılıyoruz..Vuruluyoruz..Arkamızdan oyun oynanıyor..Ölümlerden dönüyoruz..En sevdiklerimiz,en değer verdiklerimiz bile zarar veriyor bize.
Serkan:Canım..
Eylül:Ben uyumak istiyorum Serkan..Konuşmak istemiyorum..
Eylül odaya çıktı..Tolga beyde salona gelip oturdu..Meral ve Serkan da yanındaydı..
Tolga:Serkan..İşimiz sandığımızdan da zor olacak..Üzgünüm ama eşin ağır bir depresyon geçiriyor..Bize gelen hastalar kabullenerek gelenler ya da Eylül gibi kabul etmesi zaman alan hastalardır..Eylül de malesef ikinci kategoride..Ve kendi içinde çok fazla şey yaşıyor..O bir adım atmak istese bile içindeki sesler buna izin vermiyor..Engelliyor onu..
Serkan:Peki ne yapacağız ? Nasıl olacak böyle ?
Tolga:Pes etmeyeceğiz..Bende..Sizlerde..En çokta sen..Ben birkaç ilaç yazacağım..Ama merak etmeyin..Ağır ilaçlar değil..Sadece sakinleştirici gibi düşünün bunu..Onu rahatlatacaktır..Bi de günlük aktiviteler önemli..Kafasını dağıtacak şeyler yaparsanız..
Serkan:tabiki..ne gerekiyorsa..
Tolga:O zaman ben şimdi gidiyorum..Sen ilaçları alırsın..Birkaç gün sonra yine gelirim olur mu ? Ya da siz gelirsiniz kliniğime..Haberleşiriz
Serkan:Tamam Tolga Bey..Teşekkür ederim..
Tolga Bey gitmişti..Ondan kısa süre sonra diğerleri geldiler..Kötü haberi vermişlerdi..
Serkan:Nasıl ya ? Çocuklar..Bu çok kötü..Ben onlara bakabilirdim.Nasıl yetimhaneye verilirler..
Güney:Eylül'ün durumundan dolayı böyle oldu..Başka da nüfuslarına kayıtlı birinci derece tanıdık olmayınca..
Serkan:Ama olmaz..Büşra..Metin..İkisi ayrı yerde yapamazlar..
Songül:Şuan için en uygunu bu Serkan..Hem Eylül'ün hiçbir şeyden haberi yok biliyorsun.Eylül düzelsin alırsınız çocukları..
Gökhan:Aynen..Eylül bugün nasıl ? Tolga bey geldi mi ?
Serkan:Geldi..Ama Eylül konuşmak istemedi..Tolga bey ağır bir depresyon geçirdiğini söyledi..Süreç uzun dedi..Birkaç ilaç yazdı..
Cemre:Peki şimdi ne olacak ?
Serkan:Beklemekten başka yolu yok..Eylül'ün tedaviyi kabullenmesi lazım..Ben ilaçları almaya gidiyorum..Bu arada Güney..Çok iyi bir avukat bulur musun ? Mesude anneyi kurtarmamız lazım..En azından süreyi kısaltmamız lazım..Kızlar sizde Feride hanımla konuşur musunuz? Çocukların yerleştirildiği yetimhanelerin müdürleriyle konuşsun..Kötü davranmasınlar çocuklara..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Bir Masal Gibi
Teen FictionEylül ve Serkan'ın gecekonduya yerleştiği bölümden itibaren hayali kurgudur..