Bir Masal Gibi

Başlayan Sorunlar

Eylül ve Serkan İstanbul'a döneli 1 hafta olmuştu..Yavaş yavaş düzenlerini de kuruyorlardı.Serkan bir cafede şarkı söylemeye başlamıştı.Eylül de evde oluyordu genelde.Akşama doğru yine evden çıkıp cafeye gitti Serkan..İşi bitince de Eylül'ü aradı.

Eylül:Efendim aşkım ?

Serkan:Canım..Benim biraz işim uzun sürecek bu akşam..Kızları arasana,bize gelsinler..Evde tek kalma

Eylül:Bir şey olmaz aşkım.Hem onlar uyumuştur..Bende bulaşıkları yıkayıp kitap falan okurum

Serkan:Tamam ama yorma kendini..Ben zaten birkaç saate gelirim

Eylül:Tamam canım.Merak etme..

Telefonu kapattıktan sonra otobüse bindi Serkan..Koşu yoluna, eski evine doğru gitti..Bir haftadır aklından hiç çıkmıyordu zaten.Eve gidip zile bastığında kapıyı Defne açtı.

Defne:Serkan ? Sen ne zaman..Hem nerede karın ?

Serkan:Sanada merhaba Defne !

Defne:Ne bağırıyorsun be.Annem Serkan eski Serkan değil kızım demişti de inanmamıştım..Varoş kız seni baya baya değiştirmiş

Serkan.Kapa çeneni Defne ! Kalbini kırmak istemiyorum.O kadını çağır bana!

Defne:O kadın dediğin bizim annemiz gerizekalı.

Nazan çıkıp gelir o sırada..

Nazan:Defne ? Nooluyo kızım ? Kim geldi ? Aa Serkan..Oğlum,hoşgeldin..Niye kapıda duruyorsunuz,kızım alsana kardeşini içeriye

Serkan:Nasıl bu kadar rahat olabiliyorsun sen ya ? Eylül'e yaptıklarından sonra..Benimle nasıl bu kadar rahat konuşursun !

Nazan:Anlattı mı hemen ?

Serkan:Ne bekliyordun ? Ya sen nasıl bir kadınsın ! Karım yanımda uyurken adamlar kaçırıyor..Sende ona neler yapıyorsun!

Nazan:Ben seni o hayattan kurtarmak için..

Serkan:Ben hayata senin yüzünden gittim ! Sen bize karışmasaydın bunlar olmayacaktı.Tüm suçlu sizsiniz ! Sen,Mesude,Kemal..

Nazan:Buraya kadar bunun için mi geldin Serkan ? Bir yıldır görüşmüyoruz..

Serkan:Seni tanıyamıyorum..Sen benim annem olamazsın.Ben buraya bizden uzak dur demek için geldim ! Bir daha Eylül'e öyle şeyler yaparsan seni mahvederim !

Nazan:Asıl sen o kızdan ayrılmazsan ben ona daha kötülerini yaparım Serkan !

Serkan:Ne diyorsun sen ya ! Hâla ne saçmalıyorsun ! Benim onu ne kadar sevdiğimi anlamıyor musun !

Nazan:Söylediğimi duydun Serkan..Karar senin..

Serkan eve gittiğinde Eylül koltuğun üstünde uyuyakalmıştı..Yavaşça Eylül'ü kaldıracağı sırada Eylül açtı gözlerini..

Eylül:Aşkım ? Ben uyuyakalmışım..Özür dilerim..

Serkan:Dur Eylül..Yavaş hareket et.

Eylül:Bir dakika..Ne oldu sana ? Hem saat kaç ? En son 1 olmuştu..Birkaç saat dedin ama daha geç geldin..

Serkan:Sabah konuşuruz.Hadi uyuyalım.Çok geç oldu.

Eylül:Serkan neredeydin bu saate kadar ? Sorun ne ?

Serkan:Bir sorun yok Eylül ! Uyu diyorum sana !

Eylül:Kendine gel ! Bir şey olmuş işte..Biriyle kavga falan mı ettin ?

Serkan:Hayır.

Eylül:O zaman ne ?

Serkan:Eski arkadaşlarımı gördüm..Onlarla takılırken zamanın nasıl geçtiğini anlamadım..Oldu mu ? Öğrendin işte..Rahatladın mı ?

Eylül:Bana yalan söyledin yani ? Çalışacaktın..Öyle söylemiştin..

Serkan:Evet yalan söyledim ! Çünkü çok sıkıldım ! Ben bir yıl öncesine kadar cebinde bir sürü parayla gezen bir adamdım..Ama bir yıldır sürünüyorum !

Eylül:Ne ? Serkan sen ne diyorsun?

Serkan:Ben yapamıcam artık..

Eylül:Serkan sen içtin mi ? Ne saçmalıyorsun ya !

Serkan:Sarhoş gibi miyim Eylül ?

Eylül:Ne demek şimdi bu ?

Serkan:Açık değil mi ? Ben ayrılmak istiyorum..