İNTİKAM (Ceren ❤ Nedim) - (Cenk ❤ Cemre)

25.Bölüm Başkaları Ağlayacak

Nedim ne yapacağını şaşırıp kalır, cemrenin ne yaptığını çok geç fark eder genç adam, setçe kendisinden uzaklaştırır iter cemreyi.

Cemre nedimin onu itmesiyle, kendine yerde bulur, ağlayarak bakar sevdiği adama ve acımasız yüzüne. Bu bu adam beni hiç görmeyecek, bu adam beni hiç sevmiyecek diye düşünür içinde.

Nedim cemrenin onu nasıl öptüğünü hala anlamaz, hangi cesaretle, hangi akılla yapar bu kız bunu, ya ceren görseydi?

Sinirle yerde ağlayarak oturan kıza bakar;

- Delirdin mi sen cemre? Kafanda sorun mu var kızım senin? Napıyorsun?

Cemre elleriyle hızlıca gözlerine götürüp aceleyle temizler gözlerindeki yaşları, nedimin yüzüne bakar onu çok kızdırdım galiba diye hayıflanır, az önce yaptığından pişman mı diye sorarsanız hayır tabi ki, Şuan tek pişmanlığın nedimin ona iğrenerek bakması, kendini mağdur göstermeye çabalar hemen;

- Be- ben özür dilerim nedim, biraz fazla kaçırdım galiba içkiyi, yoksa yapmam biliyorsun beni.

Nedim oda öfkeyle bakar, daha önce acırdı bu kıza, kendisi yüzünden üzüldüğünü acı çektiğini görmüştü, ama şimdi bu yaptığı, hemde kardeşiyle evli olduğumu bildiği halde, son birkez daha tiksinerek bakar ona, sonra eve girmek için yönünü o tarafa çevirir;

Cemre nedimin gitmesini gözü yaşlı izlemekle yetinir, ayağa kalkacak gücü bulamaz kendinde, nedimin gitmesini istemez, ağlayarak feryat eder arkasından, Belki onu durdurabilirim ümidiyle; ağlayarak...

-GİTME NEDİM, YALVARIRIM GİTME, ARTIKKK!!!!

Nedim onun dediğini duymazlıktan gelir. Evin kapısını açıp içeri girer.

........................❤..........................

Seher hanım bahçeden gelen bağırışları merak eder, yatığı yataktan aceleyle kalkıp üstüne birşeyler alır; bahçeye çıkar, dışarsı soğuktur kadının içi ürperir, sonra kızını farkeder, cemre yerde oturmuş çocuk gibi ağlıyordur, anne yüreği dayanamaz kızına ne kadar kızında olsa, koşarak gider cemrenin yanına; kızının yerde ağladığını görünce biran panikler, bir yerine birşey mi oldu acaba, diye sağına soluna iyice bakar, kızının ağlaması dışında iyi göründüğünü anlayınca, cemreye kızar başlar, bu havada yerde akılsız kızı napıyor diye.

- Kızım sen manyak mısın? Benim aklımı mı alacan, ne bu halin napıyorsun yerde, cemre?

Cemre az önce nedimle olan olayları düşünür, nedimin söylediği acımasız bakışlarını tiksinerek bakması onu mahveder, onu öptüğü an gözlerinin önüne geldikçe ağlaması şiddetlenir, ellerini annesine uzatır ondan medet umar;

- Gitmesin anne, nolur konuş onunla gitmesin...

Seher hanım kızının konuşmasından sarhoş olduğunu anlar, bir bu eksikti başıma diye, önce kendine sonra kızına kızar.

- Sen birde içtin mi, Cenk nerde? Niye burdasın kızım, kavga mı ettiniz?

Cemre onu duymaz, o hala nedimin gidişini gözlerinin önünden silmekle meşguldür.. Ağlayarak annesine dert yanar...

- Gitti işte, gene ona gitti, ben ne kadar seversem seveyim nedim hep ona gidiyor anne, neden, neden allahım neden, niye benim aşkım yetmiyor ona?

Seher konunun yine nedim olduğunu anlayınca, öfkelenir iyice evlendi gitti kızı, hala nasıl nedim diyebiliyor?

- Kendine gel cemre, adam karısının yanına gitti sonuçta SANANEEE..

Cemrenin içindeki acı öfkeyle birleşir o anda, hedefinde tek annesidir.