İNTİKAM (Ceren ❤ Nedim) - (Cenk ❤ Cemre)

55.Bölüm Fragman Hesaplaşma

Ceren kucağında huzursuzlanan kızını sakinleştirmek için pış pışlarken, yemek masasında herkes kendi halinde, cenk cemre sessiz bir birlerine bakmadan yemeklerini yerken, nedimin gözleri o uğursuz tartışmadan beri, kendini görmezden gelen karsından bakışlarını ayıramazken ceren inat etmiş geri adım atmamış... 

Önce yap sonra pişman ol, yok öyle yağma nedim. Sürün biraz.. Buse annesinin gerginliğini hisseder, ağlama moduna geçince, ceren kucağında hoplatarak sakinleştirmeye çalışır.

Birden salonda agahın bağırışları duyulur, masadakiler neler olduğunu anlamayınca merakla kalkar masadan, ceren elbet ortalığın karışacağını biliyordu, sabırla agahın şenizin kolundan tutup sürükleyerek salonun ortasına atmasını zevkle izledi..

Cenk annesini o halde görünce yerden kaldırmak için bir adım atmıştı ki, babasının ikazını duyunca mecbur geri adım attı..

- Sakın cenk.. sakın... Sadece sen değil kimse bu kadına yardım etmeyecek.. Bu kadın benim çatımın altında nefes almayı bile hak etmiyor.. Şimdi kimse bana birşey sormasın herkez odalarına...

Kimsenin gitmediğini görünce.. Bu sefer sert bir dille bağırır.

- HADİİİ DEDİM.. NE BAKIYORSUNUZ YÜZÜME... KAYBOLUN GÖZÜMÜN ÖNÜNDEN..

Şeniz yerde iki büklüm olmuş ağlarken, bunca yıl elde ettiği herşeyi kaybetme noktasına gelmenin şokunu yaşar..

Cenk başını eğip odasına giderken cemre de onu boş gözlerle izler..

Nedim amcasının bunu neden yaptığını deli gibi merak etse de, konuşmanın yeri ve zamanı olmadığını anlar, cerenin kolundan tutup götürmek ister, ceren önce nedime sonra koluna dokunan ele, bir kaşını kaldırıp hayırdır bakışı atar, kucağındaki bebeğini nedime verip, 

- Sen çık ben bir su içip geliyorum.

Agah başına giren ağrıya küfrederek çalışma odasına ilacını yutmaya gider, nedim de, cerenin soğuk gözlerinden içinin ürperdiğini hisseder, bir salaklık yaptım çekiyorum cezamı diye düşünerek kucağındaki kızıyla odasına gider, salonda yalnız kalan şeniz ve ceren hesaplaşmak için bundan daha iyi bir fırsat olmayacağını düşünen ceren, ellerini kollarına bağlayıp, tepeden bakarak sırıtır şenize..

- Ah yazık sana Şenizciğim... Hayırdır kocan kapı dışarı etti seni..  Acaba niye...

Şeniz cerenin iğrenç olduğu sesini duymaya tahammül edemez, elinde olsa hemen kalkıp gidecek evden.. O kağıdı kim koydu, beyninde bu deli soru dolaşırken, ceren onun sorusuna cevaplar gülerek..

- Bakma öyle şeniz, abisiyle yatıp kardeşini ayartan ben değilim... Ne yaptıysan kendin ettin kendin buldun.. Boşuna ağlama, sen bunu çoooktaaannnn hak ettin.

Şeniz şaşkın bakışlarını hayretle cerene dikerek zar zor..

- Sen... sen yaptın.. SEN YAZDIN O KAĞITLARIIIIII... ALLAHIN BELASI, HAYATIMI MAHVETTİN.. EVLİLİĞİMİİİİ ,  MAHVETTİN... 

Ceren gülmeyi kesip, bir dizini kırıp, şenizle göz göze gelirken, içinde esen intikam rüzgarlarının kulağında bıraktığı melodiyi dinlerken, önünde ağlayan aciz düşmanına savaşı bitiren son cümlelerini söyler.

- SENİ UYARDIM BE ŞENİZ... BENİMLE UĞRAŞMA DEDİM... YOLUMA ÇIKMA EZERİM DEDİM.. PEKİ SEN NE YAPTIN. BENİ KIZIMLA SINADIN ONA ZARAR VERDİ. 

ŞİMDİ SENİNLE BİR ANLAŞMA DAHA YAPACAZ, BU ANLAŞMANIN SONUNDA SEN BANA İSTEDİĞİMİ VERİRSEN BEN DE CENKİN MÜMTAZDAN OLDUĞUNU SAKLARIM...

ALEV KİM? 

Pazar günü görüşmek üzere canlar, öpüldünüz.