İNTİKAM (Ceren ❤ Nedim) - (Cenk ❤ Cemre)

33. Bölüm İtiraf

Cenk yatak da sızmış uyuyan cemreyi izliyordur. Ya ben yetişemeseydim o zaman ne olacaktı? diye düşündükçe nefesi daralır genç adamın.

Cemreden uzaklaşmak için odanın karanlığında cama doğru yürür, gömleğinin ilk iki düğmesini açar sıkıntıyla... Bu gece bitsin ister artık, saat daha gece yarısını yeni yeni geçiyordur.

Cemre birden yatağında sıçrayarak uyanır, bardaki görüntüler beynine üşüştükçe, genç kadının vücudu titreme nöbetine girer, hala içkinin verdiği o hoş his gitmiş geriye korku kalmıştır.

Gözleri odanın karanlığında bir şey seçemezken, camın önünde duran sirüet dikkatini çeker, camdan odaya vurduğu ışıkla bir insan bedeni olduğuna emindir ama kim düşününce, aklına sadece onu bırakmayacak tek isim gelir.

- Cenk diye fısıldar kısık bir sesle...

Cenk onu duymaz, içindeki onu yiyip bitiren duygularla boğuşur, bu aşkı istemiyordur artık cenk, bu kadar kırgınlığın yaşanmışlığın üstüne, ona acı veren bu aşkı istemiyordur. Elinde olsa cenk kalbini söküp atar.

Cemre yataktan kalkmaya çalışır, Beceremez, dengesini kaybedip, yatak dan aşağıya düşer, cenk duyduğu sesle, arkasına döndüğünde yerden kalkamayan cemreyi görmesiyle koşarak gelip, nazikce kollarından tutup kaldırır, cemreyi.

Yatağa oturtur, uzaklaşmak isterkenken cemre ellerini bırakmaz, Üzgünce bakar cenkin yüzüne... acı bir sesle...

- Gitme Cenk, lütfen... ben ben biliyorum çok hatalar yaptım. Ama..

Cenk bu konuşmayı yapmaktan oldukça rahatsızdır. Cemrenin ellerini kendinden uzaklaştırıp bir iki adım geriye atar kendini sırtını döner..

Cemre reddedilmenin verdiği acıyla gözlerini kapatır, gözleri dolar o anda neden bu halde olduğunu bile bilemez, sarhoş halde kendini bile sorgulayacak gücü yoktur, içindekileri bu gece kendinden kaçan cenke açmak ister... sesi titrer..

- Neden, uzaklaştın benden cenk... Eskisi gibi olalım istiyorum ben. Sen benim yanımdayken beni...

Cümleyi nasıl tamamlayacağını bilemez biran, susar gözlerini suçlu bir çocuk gibi kaçırır ondan.

Cenk, cemrenin yarım bıraktığı cümleye acı içinde güler, onunda gözleri dolmuştur artık, cemreyle yüzleşmek için ona döner, ağladığını geç fark eder. Oda içindeki zehirli duygudan kurtulma ümidiyle... kederle konuşur...

- Devam et cemre, hadi susma... Gene beni sevmeni istiyorum de hadi... Susma cemre.... sen benim peşimde koşarken ben gene nedimin kalbi için savaşmak istiyorum de.... HADİİİ SENE CEMRE.... SENİN NE HİSSETTİĞİN UMRUMDA DEĞİL CENK DE, BEN SADECE ONU SEVDİM HEP ONU SEVECEM DE... SENİN ACILARIN BENİM UMURUMDA BİLE DEĞİL DE!!!!

Cemre ağlaması şiddetlenir, gözleri acı içinde cenke bakar fısıldar,

- Özür dilerim cenk, ben gerçekten özür dilerim... Canını böyle yaktığımı bilmiyordum...

Cenk daha fazla oda da duramayacağını hisseder, içi böyle yanarken, birde cemrenin göz yaşları adamın kalbini daha da yakar, görmek istemez o yaşları, cemreyi geçmişi, herşeyi unutmak ister, bu odadan çıkarsa hepsi geride kalacağını düşünür, kapıya doğru sert adımlarla gider kapıyı açar,

Cemre onun gideceğini anlayınca, korkar, gitmesini istemez cenki, cenk yanındayken güvende sevildiğini hisseder, bu duyguyu kaybetmek istemez, yalnız olmaktan yorulduğunu hisseder. Gözlerindeki yaşlardan habersiz, elini cenkin arkasından uzatır, o an için gurur diye bir duygu yoktur cemre için.