လူသားသစ္စာ Translation Book 4 ( 401 - 500)

chapter 432 (z)

လူသားသစၥာ စာစဉ္ (၃၂)

အခန္း (၄၃၂)  :   ေပသီးႏွင့္ ကူယာ

“ ေနာက္တစ္ခါ လာေတြ့ရင္ ဒီေနရာမွာပဲ အေရာင္းအဝယ္ လုပ္ၾကမယ္။ အင္ေမာ္တယ္ေက်ာက္ေတြ အတြက္ ေက်ာက္တံုးနက္ေတြနဲ႔ေပါ့ ... ခင္ဗ်ား မထြက္သြားခင္ က်ဳပ္ကို သိုေလွာင္လက္စြပ္တစ္ကြင္းေတာ့ ေပးခဲ့ဦး မဟုတ္ရင္ ဒီေနရာကို ေက်ာက္တံုးနက္ အမ်ားႀကီး သယ္လာႏိုင္မွာ မဟုတ္ဘူး ” မိုဝူက်ီက ေျဖေပးလိုက္သည္။

“ မင္းကို ဘယ္လိုယံုရမွာလဲ ..” ကုန္းဟို႔က မိုဝူက်ီကို စိုက္ၾကၫ့္ရင္း ေမးလိုက္သည္။

“ ခင္ဗ်ားက က်ဳပ္ကို အဆိပ္ေဆးလံုး ေပးလိုက္ေလ .... ေနာက္တစ္ခါေတြ့ၿပီး အေရာင္းအဝယ္ၿပီးေတာ့မွ က်ဳပ္ကို ေျဖေဆးေပးေပါ့ .... ဘယ္လိုလဲ ” မိုဝူက်ီက ေနာက္ထပ္ အေတြးတစ္ခုျဖင့္ ထပ္ေျဖေပးလိုက္သည္။

အစကတည္းမွ မိုဝူက်ီသည္ ကုန္းဟို႔ဆီမွ သိုေလွာင္လက္စြပ္ ယူထားရန္ အစီအစဉ္ ရိွေလသည္။ အင္ေမာ္တယ္နယ္ေျမ၌ ပိုက္ဆံေကာင္းေကာင္း ရွာဖို႔ရန္ ေက်ာက္တံုးနက္မ်ားကို စုေဆာင္းဖို႔ျပင္ဆင္ေနမည္ဆိုပါက ဆရာႀကီးဖူက်ိ လုပ္ေပးထားသၫ့္ လက္စြပ္မွာ အနည္းငယ္ ေသးေနေပသည္။ သူ႔အတြက္ ေနရာက်ယ္က်ယ္ႏွင့္ သိုေလွာင္လက္စြပ္တစ္ကြင္း လိုအပ္ေပလိမ့္မည္။

ကုန္းဟို႔က မိုဝူက်ီကို အေတာ္ၾကာ စိုက္ၾကၫ့္ၿပီးေနာက္ သက္ျပင္းခ်ကာ   “ မင္းလိုမ်ိဳး က်င့္ႀကံသူေတြ တကယ္ ရိွေနေသးတာပဲ ... ဟုတ္ၿပီ မင္းကို ယံုလိုက္မယ္ .... ”

သူ စတင္က်င့္ႀကံစဉ္ ကတည္းမွ သူ႔အသက္ထက္ ပိုက္ဆံကို ပိုျမတ္ႏိုးသူကို ပထမဆံုးအႀကိမ္ ေတြ့ဖူးျခင္း ျဖစ္သည္။ အကယ္၍ တစ္ေယာက္ေယာက္ က မိုဝူက်ီသည္ သူ႔အဆိပ္ကို ေျဖႏိုင္လိမ့္မည္ဟု ေျပာလာလ်ွင္ ယံုမည္ မဟုတ္ေပ။ အေၾကာင္းမွာ ဤအင္ေမာ္တယ္တပိုင္းနယ္ပယ္ တစ္ခုလံုးႏွင့္ အဆင့္နိမ့္ က်င့္ႀကံျခင္းေလာက၌ အဆိပ္ေျဖေဆးပင္မ်ား မရိွၾကေပ။

“ဒီမွာ သိုေလွာင္လက္စြပ္ ... အထဲမွာ က်ဳပ္ ေနာက္တစ္ႀကိမ္ လာရင္ အသိေပးဖို႔ ဆက္သြယ္ေရး ပုတီးေစ့ ထၫ့္ထားတယ္ .... ”