လူသားသစ္စာ Translation Book 4 ( 401 - 500)

chapter 495 (z)

လူသားသစၥာ ၃၆

အခန္း  (၄၉၅)  :     မလံုေလာက္ေသးဘူး

မိုဝူက်ီက ကုသေဆးလံုးမ်ား ဆက္တိုက္ မ်ိဳခ်ရင္း  အားနည္းလြန္းသည့္ ခံစားခ်က္က သူ႔အား လြမ္းမိုးသြားေတာ့သည္။ သူ႔စိတ္ထဲ၌  “ အံ့ဩဖို႔ ေကာင္းခ်က္” ဆိုသည့္ စကားကို ေရရြတ္ေနေသာ္လည္း ထိုစကားမွာ သူ႔ေရ႔ွမွ  ရြမ္ရွန္းအဆင့္ က်င့္ႀကံသူကို ၫႊန္းဆိုျခင္း မဟုတ္ဘဲ  သူ႔ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၡာစက္ဝန္းကို ေျပာျခင္း ျဖစ္ေပသည္။

သူက လက္သီးခ်က္ကို အရင္ထုတ္သံုးမည့္အစား ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၼာ စက္ဝန္းကို အသံုးျပဳခဲ့လ်ွင္ တိုက္ပြဲမွာ ပို၍ ေစာစီးစြာ ၿပီးဆံုးသြားေပလိမ့္မည္။

သို႔ေသာ္လည္း မိုဝူက်ီက ထိုအေတြးကို ဖယ္ရွားလိုက္သည္။ ဤနည္းလမ္းက အေတာ္ေလး စေတးရာ ေရာက္လြန္း၏။ ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၼာ စက္ဝန္းမွာ အံ့ဩဖို႔ ေကာင္းေသာ္လည္း တစ္ဖက္လူက သူ႔ထက္ မ်ားစြာ အားေကာင္းေနသည့္အတြက္ သူ႔အသက္ဓာတ္ လမ္းေၾကာင္းႏွင့္ပင္  ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၼာ စက္ဝန္း၏ တန္ျပန္တိုက္ကြက္ လာထိႏိုင္ေပ၏။

သူက ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၼာ စက္ဝန္းကို မေၾကာက္သည္မွာ သူ႔တြင္ အသက္ဓာတ္ လမ္းေၾကာင္း ရိွေနေသာေၾကာင့္  လြယ္လြယ္ေလး ေသမည္ မဟုတ္ေပ။ သို႔ေသာ္  အေရးႀကီးဆံုးအရာမွာ တန္ျပန္ သက္ေရာက္ျခင္း ခံလိုက္ရသည္ႏွင့္ သူ႔တိုက္ခိုက္စြမ္းေပၚ  သိသိသာသာ သက္ေရာက္မႈ ရိွလာၿပီး  တစ္ဖက္လူႏွင့္  လက္ရည္တူ တိုက္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။ ထို႔ေၾကာင့္ ေသေရး ရွင္ေရး ကံၾကမၼာ စက္ဝန္းက  တိုက္ပြဲတိုင္း အသံုးျပဳသင့္သည့္ တိုက္ကြက္ မဟုတ္ဘဲ  ခ်င့္ခ်ိန္သံုးရမည္ ျဖစ္သည္။

ရြမ္ရွန္းအဆင့္ က်င့္ႀကံသူကို သတ္ျဖတ္ရန္ သူ႔စြမ္းအား အားလံုး သံုးစြဲၿပီးေနာက္ မိုဝူက်ီက ထမရပ္ခင္ မိနစ္အနည္းငယ္ေလာက္ အနားယူလိုက္ရသည္။  သူက ရြမ္ရွန္းအဆင့္ က်င့္ႀကံသူ၏ လက္စြပ္ကို ယူလိုက္ၿပီး  လက္တစ္ဖက္ ေျမႇာက္လိုက္ရင္း ထိုသူ႔အေလာင္းဆီ မီးေတာက္ ပို႔လႊတ္ကာ ျပာအျဖစ္ ေလာင္ကြၽမ္းေစလိုက္သည္။ ထို႔ေနာက္ သူက ထိုေနရာမွ ထြက္လာလိုက္သည္။