လူသားသစ္စာ Translation Book 4 ( 401 - 500)

chapter 480 (z)

အခန္း  (၄၈၀)  :     အေတာ္ေလး အံ့အားသင့္ဖို႔ ေကာင္းတယ္

မိုဝူက်ီ တစ္ေယာက္မွ လြဲ၍  အားလံုးက အင္ေမာ္တယ္ဝင္ရိုးမ်ား ဖြဲ႔စည္းရာ၌ အာရံုစိုက္ထားၾကသည္။ ဟန္ခ်င္းရုက အင္ေမာ္တယ္ဝင္ရိုး ဖြဲ႔စည္းၿပီးၿပီ ျဖစ္၍ သူမက ဝယ္ယူထားသၫ့္ သစ္သားသဘာဝ အမ်ိဳးအစား နည္းစနစ္တမ်ိဳးကို ေလ့လာေနသည္။

ကူယာက ေရလႊင့္ပ်ယ္ ပုလဲကို မိုဝူက်ီဆီ ေပးလိုက္သည္။ ထိုမွသာ မိုဝူက်ီက အင္ေမာ္တယ္ အေမြအႏွစ္နယ္ေျမကို စစ္ေဆးၾကၫ့္ႏိုင္မည္ ျဖစ္၏။ ဤအင္ေမာ္တယ္အေမြအႏွစ္နယ္ေျမ၌  ဖြင့္၍ မရေသာ အခန္းတခ်ိဳ႕ ပါဝင္ေပသည္။ သို႔ေသာ္ ဤေနရာမွာ ကူယာ၏ ဘိုးေဘးပိုင္ ခ်န္ထားရစ္ခဲ့သၫ့္အတြက္ မိုဝူက်ီက စပ္စုၾကၫ့္မည္ မဟုတ္ေပ။

ရက္အနည္းငယ္အၾကာတြင္ မိုဝူက်ီက ေက်ာက္စိမ္းေပလႊာတစ္ခု ခ်န္ထားခဲ့ကာ အင္ေမာ္တယ္အေမြအႏွစ္နယ္ေျမမွ ထြက္သြားလိုက္သည္။ အကယ္၍ အသက္မဲ့ျမစ္အတြင္း အင္ေမာ္တယ္ေလာကႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ထားသၫ့္ လမ္းေၾကာင္း ရိွေနလ်ွင္ ဤအင္ေမာ္တယ္အေမြအႏွစ္နယ္ေျမႏွင့္ ပတ္သတ္ေနမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ေသခ်ာသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူက အသက္မဲ့ျမစ္အတြင္း ထိုလမ္းေၾကာင္းကို ရွာေဖြရန္ ျပင္ဆင္လိုက္၏။

အသက္မဲ့ျမစ္အတြင္း တိတ္ဆိတ္မႈ ႀကီးစိုးေနရာ   မိုဝူက်ီက အသက္မဲ့ျမစ္အတြင္း သက္ရိွမ်ား ျဖစ္သၫ့္ ငါးတစ္ေကာင္၊ ပုဇြန္တစ္ေကာင္ကိုပင္  စိုးစဉ္းမ်ွ အာရံုမခံမိေပ။ အသက္မဲ့ျမစ္ထဲ၌   တိတ္ဆိတ္မႈ တစ္ခုတည္းသာ ရိွေနသည္။

မိုဝူက်ီက အင္ေမာ္တယ္ လမ္းေၾကာင္းကို ရွာဖို႔ရာသာ အာရံုစိုက္ထားသၫ့္အတြက္  သက္ရိွ အရိပ္အေယာင္မ်ား ရိွ၊ မရိွ ကို ဂရုမစိုက္ေပ။

အစပိုင္းတြင္ မိုဝူက်ီက အင္ေမာ္တယ္ အေမြအႏွစ္နယ္ေျမ အနီးအနား ရွာၾကၫ့္ေနဆဲ ျဖစ္ေသာ္လည္း တစ္လအၾကာတြင္ မိုဝူက်ီက အင္ေမာ္တယ္အေမြအႏွစ္နယ္ေျမႏွင့္ တျဖည္းျဖည္း ေဝးကြာလာေတာ့သည္။

…..................

ယံုရင္အစြန္းအဖ်ားနယ္ေျမ

အင္ေမာ္တယ္ေလာကအတြင္း နယ္ေျမ ခုႏွစ္ခု ၾကားတြင္ ယံုရင္အင္ေမာ္တယ္နယ္ေျမမွာ အဆင့္နိမ့္ဆံုး ျဖစ္ၿပီး အားအနည္းဆံုးလည္း ျဖစ္ေပသည္။