Zacznijmy Od Początku... Skarbie ~ KxP ✔️

2.

Ten dzień o dziwo zaczynał się całkiem przyjemnie. Wstałem około godziny dwunastej i nareszcie mogłem na spokojnie wykonać swoją poranną rutynę. Nie musiałem śpieszyć się na jakiś tam autobus, a następnie na lekcje. Po prostu mogłem mieć wywalone na wszystko. I tak właśnie było...

Wziąłem z zamrażarki wielkie pudło lodów o smaku słonego karmelu, a następnie odpaliłem Netflixa.

Bo, czemu nie? Czy ktoś kiedyś powiedział, że lody nie nadają się na śniadanie?

Po za tym jest weekend, a ja jestem sam w domo. I tak nie mam nic lepszego do roboty.

* * *

Po jakiejś godzinie oglądania usłyszałem dzwonek do drzwi. Niechętnie wstałem z kanapy i poszedłem zobaczyć kto śmie zakłócać mój spokój. Otworzyłem drzwi, a moim oczom ukazał się... Charaziński?

- Co chcesz? - spytałem nawet nie witając się z nim

- A co to za zły humorek? - zaśmiał się. Rany jaki ten typ jest irytujący

- Jestem zajęty - odparłem oschle

- Tak, niby czym? Oglądaniem seriali - kolejny raz się zaśmiał czym jeszcze bardziej mnie zdenerwował

- Nie twoja sprawa - burknąłem

- Właśnie, że moja. Twoja matka kazała mi ciebie pilnować - powiedział poważnym tonem

Że co?! I nici z mojego jakże cudownego weekendu. Nie dość, że widzę go codziennie na klatce to teraz będę musiał spędzać z nim czas? Live is brutal po prostu.

- Nie potrzebuję niańki - warknąłem

- Akurat nie ty o tym decydujesz - odparł poważnym głosem starszy

- Ale ja nie chcę. Mam 17 lat i potrafię się sobą zająć - zacząłem się tłumaczyć

- Spokojnie. Ja nie będę wszędzie za tobą łazić. Mam po prostu zwrócić uwagę na to czy nie robisz jakieś domówek i czy nie spędzasz całego weekendu na oglądaniu seriali - zaśmiał się

- Aha... - wymamrotałem - Czyli mogę już wrócić do swoich zajęć? - spytałem

- Tak - odparł - Tylko żadnych imprez - spojrzał na mnie poważnie

- Jasne - przewróciłem oczami

Niby jakie imprezy? Ja nie mam znajomych. Niby kogo miałbym zaprosić? Może panią spod 11-stki na wspólną grę w bingo? Ta... Już lecę...

Od razu zamknąłem drzwi. Nie chciałem gadać z nim ani sekundy dłużej. Ta rozmowa i tak trwała zdecydowanie za długo.

Usiadłem na kanapie i jakby nigdy nic wróciłem do oglądania serialu.

* * *

Zbliżała się godzina 20:00, a ja od momentu spotkania Piotrka nie wychodziłem z domu. Nie chciałem ryzykować kolejnego spotkania go.

Zupełnie nie rozumiem dlaczego moja matka poprosiła tego typa o coś takiego. Przecież nie raz zostawałem sam na weekendy.

Fakt... Moje oceny w ostatnim czasie się obniżyły, ale to nie było w żadnym stopniu spowodowane imprezami. Od dawna na żadnej nie byłem, a tym bardziej nie urządzałem ich u siebie w mieszkaniu. Niby po co miałbym coś takiego robić skoro wszyscy w szkole mają do mnie jakiś problem.

Skierowałem się w stronę kuchni z nadzieją, że znajdę tam jakieś chipsy czy ciastka. Po przeszukaniu wszystkich szafek jedyne co znalazłem to paczkę paluszków. I jak tutaj żyć?

Niechętnie poszedłem po jakąś bluzę, a następnie założyłem buty. Naprawdę nie chciałem wychodzić z domu zwłaszcza o tej godzinie, ale chipsy są po prostu niezbędne.

Zamknąłem drzwi na klucz i zacząłem zbiegać po schodach. Na szczęście niedaleko jest sklep więc za chwilę powinienem być z powrotem w domu.

Szedłem chodnikiem od czasu do czasu spoglądając w ekran telefonu. Jedyne o czym myślałem to jak najszybciej kupić to co chciałem i wrócić do beztroskiego oglądania seriali.

* * *

Wchodziłem właśnie po schodach z nadzieją, że trzy paczki chipsów, opakowanie ciastek i zgrzewka Schweppes wystarczy mi na najbliższe 24 godziny.

Moje myśli krążyły już tylko wokół serialu, który miałem zamiar obejrzeć. Byłem tak rozkojarzony, że nie zwracałem uwagi na schody. W pewnym momencie poczułem ja zaczynam tracić równowagę. Zacząłem mimowolnie lecieć w dół. Obie ręce miałem zajęte więc nie miałem możliwości złapania się czegoś.

Kiedy od podłogi dzieliły mnie już tylko centymetry poczułem jak ktoś mocno łapie mnie w pasie i przyciąga w swoją stronę.

Bezwładnie oparłem się plecami o postać, która przed sekundą mnie uratowała.

Serce waliło mi jak oszalałe. Dopiero teraz zaczęło do mnie docierać co mogłoby się stać gdyby ten ktoś mnie w porę nie złapał.

Czekaj... A tak właściwie to kto mnie uratował...?

**********

Hej gofry 😁
(pamięta ktoś to jeszcze z live?)

(około 670 słów)