Chapter - 26

5.6K 995 41
                                    

[Zawgyi]

{မုန္လာဥနဲ႔အမဲဝမ္းတြင္းသားစတူး}

အဖိုးအိုယန္က ေဆးရံုမဆင္းခင္ တစ္ပတ္ေလာက္ၾကာတဲ့အထိ ေဆးရံုတက္ခဲ့သည္။ ေဆးရံုမဆင္းခင္မွာ ေဆးစစ္မႈေတြအျပည့္အဝလုပ္ၿပီးမွသာ ဆရာဝန္ေတြက ေဆးရံုကေနဆင္းခြင့္ျပဳလိုက္တာျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္လည္း အစားအေသာက္ေတြကို လက္လြတ္စပယ္မစားဖို႔ေျပာလိုက္ၾကသည္။ အစာအိမ္ေရာဂါအမ်ားစုက အစားအေသာက္ေပၚမူတည္သည္ေလ။

အဖိုးအိုယန္က ၿပံဳးကာ အာမခံ၏။ ရွန္ဖူနဲ႔လင္ရႈယီတို႔ ထုပ္ပိုးသိမ္းဆည္းလို႔အၿပီးမွာေတာ့ သူတို႔ကားေပၚတက္ကာ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။

"အား၊ အိမ္မွာမရွိတာ တစ္ပတ္ေလာက္ေလးပဲဟာကို ဘာလို႔အၾကာႀကီးလို႔ခံစားေနရတာပါလိမ့္။"

အဖိုးအိုယန္က သူ႔အိမ္တံခါးေရွ႕မွာရပ္ရင္း ေရ႐ြတ္၏။

"ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အဖိုးက ဒီေနရာကိုခ်စ္လို႔ေလ။"

ရွန္ဖူက ပံုမွန္အတိုင္းပင္ျပန္ေျဖ၏။

အဖိုးအိုယန္က ေခါင္းၿငိမ့္ကာ တံခါးဖြင့္ရန္လက္လွမ္းလိုက္ရင္း စိတ္လႈပ္ရွားေနေသာအမူအရာျဖင့္ေျပာလာ၏။

"လူေလးေျပာတာဟုတ္တယ္။ အဖိုး ဒီမွာေနလာတာၾကာၿပီ။ ဒီေနရာကို ဘယ္လိုလုပ္မခ်စ္ဘဲေနနိုင္မွာလဲ?"

ဒီအိမ္က သူ႔ဘဝသက္တမ္းတစ္ဝက္ေလာက္ရဲ႕အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေတြ႕ႀကံဳခံစားခဲ့ရေသာအိမ္ျဖစ္သည္။ ဒီအိမ္ကို သူသံေယာဇဥ္တြယ္ေနခဲ့ၿပီ။

သို႔ေသာ္လည္း ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ေျပာသလိုပင္ ဒီအိမ္က ခုေခတ္အေျခအေနနဲ႔နႈိင္းစာရင္ အေတာ္ႀကီးကိုအိုေဟာင္းေနၿပီျဖစ္၏။

ဒီလိုအိုေဟာင္းေနၿပီး ၿခံဝင္းပါတဲ့အိမ္မ်ိဳးက ဒီေန႔ေခတ္မွာ သိပ္မရွိေတာ့။ ၿမိဳ႕နဲ႔သာနည္းနည္းပိုနီးလိုက္ရင္ ဒီအိမ္က အဆင့္ျမင့္အေဆာက္အအံုတစ္ခုျဖစ္ေနေလာက္ၿပီ။ ဒီေနရာတစ္ဝိုက္ကသာ မထိမခိုက္က်န္ေနရစ္ေသာေနရာျဖစ္၏။ သူတို႔က ဒီေနရာကိုျပန္ျပဳ ျပင္ဖို႔ အၿမဲတမ္းေျပာေနၾကေသာ္လည္း တစ္ခ်ိဳ႕အေၾကာင္းေတြေၾကာင့္ မျပဳ ျပင္ျဖစ္ေလရာ ဒီေနရာရဲ႕ေစ်းကိုလည္းသက္ေရာက္မႈရွိေနေစသည္။ အခုအခုမွာ Sၿမိဳ႕ေတာ္ကအိမ္ေစ်းေတြျမင့္တက္ေနေသာ္လည္း ဒီေနရာကေစ်းေတြကေတာ့ ျမင့္တက္လာျခင္းမရွိေပ။ သူဒီအိမ္ကိုေရာင္းရင္ေတာင္ ဘယ္သူမွဝယ္မွာမဟုတ္ဘူးလို႔ ေက်ာင္းရႊယ္ေမ့ေျပာတာက အက်ိဳးအေၾကာင္းမသင့္တာေတာ့မဟုတ္။

I'm a Chef in the Modern Era [Myanmar Translation]Donde viven las historias. Descúbrelo ahora