Rakunlar

89. Bölüm •Yem

YAZARDAN NOT: Merhabalar Rakunlarım! Hepiniz yeni bölüme hoş geldiniz!!

Bölümün sonunda geçen bölümde söylediğim gibi bir sohbet kısmı olacak hepinizle orada görüşürüz!

Hepinize keyifli okumalar diliyorum. Oy ve yorumlarınızı unutmayın lütfen ^-^ Hepinizi seviyoruuum <3

-Can-

Hep birlikte kulüp evinin çıkışına doğru yöneldiğimizde Cenk, Koray'ı ve beni durdurup

"Bizim için bir tuzak kurduklarına eminim. Bu yüzden Devrim'e geç kalmamak için ikiniz bizden ayrı gidin ve hız motorlarınızı alın." dedi.

Diğer herkes bu sözlerin ciddiyeti ile sessizleşmişti. Herkes Rakunlar'ın yüz yüze kaldığı tehlikenin bir kez daha ama bu kez daha somut bir şekilde farkına varmıştı.

Cenk'in ne yapmaya çalıştığını anlamıştım. Bizi tuzağa düşürmek isteyenler olduğu neredeyse kesin bir şeydi. Ama bizim birbirimizden ayrılacağımızı tahmin edemeyebilirlerdi. Bu yüzden eğer birbirimizden ayrılırsak biz güvende olurduk, Cenk'ler ise yem.

"Devrim'i yaralayıp saf dışı bırakılmasına neden olduktan sonra karşımıza on kişi ile çıkmayacaklardır." dedim sinirle ve devam ettim.

"Zaten her zamanki sayıca az olacağız bir de elinde olan kişileri eksiltip kesin bir ölüm fermanı mı istiyorsun?"

En büyük saldırı güçlerimizden olan, görünüşü bile insanları yüreğine korku salan iki üyemiz, Ufaklık ve Kafa Parlatan zaten bizimle değillerken bir de beni ve Koray'ı kaybetmek bizimkilerin işini bitirirdi. 

"Can haklı, hep birlikte hareket edelim." dedi Koray.

"Sizden ricada bulunmamıştım gençler." dedi Cenk ve devam etti.

"Devrim'in o nakil imzasına ihtiyacı var ve o imzayı verebilecek tek kişi de Koray. Yani burada tartışacağımız bir konu yok." 

"Öyleyse ben tek gideyim. Zaten hız motorumla gideceğim." dedi Koray.

"Her ihtimale karşı Can'ın da seninle gelmesi iyi olur." dedi Cenk.

"Kimse bana zarar veremez Cenk, zarar verebilmek için önce yakalamaları gerekir. Ben 350 km hızla giderken bunu yapsınlar da görelim." dedi Koray.

"Vakit kaybediyoruz Koray. Can'la birlikte hastaneye gidin. Bu kadar. Eğer biz size yetişemezsek o zaman Devrim için imza verdikten sonra bizim için tekrar gelirsiniz, tamam mı?" dedi Cenk. 

Cenk sonunda gözlerini bana çevirip baktığında sinirle derin bir iç geçirdim. O bakışı yıllardır Devrim'in gözlerinde görmeye alışık olduğumdan ne anlama geldiğini çok iyi biliyordum: tartışma bitti, konu kapandı.

"Dikkatli olun." dedim kapıdan çıkmadan hemen önce.

Koray benim bu kadar erken pes etmeme şaşırsa da o da peşimden geldi. Motorlarımıza binerken 

"Onlarla gitmek için ısrar etmeliydin." dedi Koray.

"İşe yaramayacaktı ve bunun için vakit kaybedecektik. Devrim aynı kendisi gibi birini seçmiş, Cenk asla pes etmeyecekti." dedim kaskımı takarken.

Koray ile ben ailemin yanından kendi evime taşındığımdan artık komşu değildik ancak yine de evlerimiz yakındı.

Evime doğru elimden geldiğince hızlı bir biçimde yola çıktım. Devrim kendi evini satın aldığı sıralarda ben de kendim için bir arsa almıştım. Zamanla üzerine kendi istediğim gibi bir ev inşa etmeye başlamıştım. Ev hala tamamlanmadığından bir konteynerda yaşaıyordum. Garaj olarak kullandığım ikinci bir konteynerım daha vardı. İşte evin bahçesine girdikten sonra bu ikinci konteynerın önünde motorumu durdurup indim.