Rakunlar

27. Bölüm •Dönerci

YAZARDAN NOT: Merhabalar Rakunlarım! Siz kotayı doldurduğunuzdan ben de sözümü tutarak bugün bölümü yayımlıyorum. 

Hepinizi seviyorum, keyifli okumalar!

Bu bölümün sınırı: 130 oy, 300 yorum

Akşam dokuza doğru New York'a girdiğimizde vücudumda tutan bir yer kalmadığından emindim. Ayrıca Miami'nin yaz havasından sonra New York'un kışı da çarpmıştı. Alpaslan'ın bizim için bulduğu bir arkadaşının yanına gidiyorduk. Türk bir değişim öğrencisi olarak burada bulunan kızın kapısını çaldığımızda kız kapıyı değişik bir yüz ifadesi ile açtı.

Bizi karşısında gördüğüne sevinse mi üzülse mi bilemiyor gibiydi. Sonuçta Rakunlar olayından sonra kendi vatandaşın bile olsa Türk birini hele de motoruyla gelen Türk birilerini misafir etmek zor olmalıydı.

"Hoş geldiniz." dedi kız bizi görünce Türkçe olarak.

"Merhaba, Rana öyle değil mi?" dedim gülümseyerek.

"Evet, içeri geçin." dedi kız ufak bir gülümsemeyle.

"Teşekkürler." dedim gülümseyerek.

"Uzun saatlerdir motor kullandıktan sonra sonunda kapalı bir yerde olmanın lüksü çok başka." dedi Cenk de ortamı yumuşatmaya çalışarak.

"Nereden geliyorsunuz ki?" dedi Rana hafif endişeli bir sesle.

"Güney Carolina'dan." dedi Cenk Miami'yi işin içine katıp kızı iyice endişelendirmeden.

"Motorla bir Amerika turu yapalım dedik ama başımızdan büyük işe mi kalkıştık acaba diye düşünmüyor da değiliz." dedim gülümseyerek ve devam ettim.

"Yine de motor kullanmaya yeni başladığımızdan hevesimiz de yok değil." 

Kız sözlerim üzerine belirgin bir şekilde rahatlayarak

"Bu aralar Amerika sizin için çok da güvenli değil aslında." dedi ve devam etti.

"Şu Rakunlar olayını duymuşsunuzdur."

"Evet, haberlerde gördük. İnsanlar akıllarını kaçırmış olmalılar, kaç kişi öldü baksana. Para için bile olsa yaşamlarından değerli mi?" dedim büyük bir onaylamazlık ifadesi içinde.

"Peki kazananın Türk olması? Bizim ülke dışında hiçbir manyak böyle bir işe girişip de kazanamazdı zaten." dedi Cenk de başını iki yana sallayarak.

Cenk cümlesini bitirdikten sonra bana bakıp bir süre kaldı, biraz önce dolaylı yoldan da olsa bana manyak demiş olmasının korkusu yerleşmişti gözlerine.

"Evet bana da oldukça tuhaf geldi." dedi Rana iyiden iyiye rahatlamış bir ifade ile daha sonrasında 

"Sizin geleceğinizden geç haberim oldu, Alpaslan beni bu sabah aradı. Arkadaşlarıma da öncesinden söz vermiştim o yüzden şimdi çıkmam gerekiyor, sizin için sorun olmaz değil mi?" dedi.

"Hayır olmaz elbette. Ancak bizim de kısa süreliğine dışarı çıkmamız gerekiyor. Eğer yedek bir anahtarın varsa alabilir miyiz?" dedim.

"Elbette, hemen getiriyorum." dedi Rana ve içeriye gidip seslerden anlaşıldığı üzere birçok yeri karıştırıp anahtarı bulduktan sonra geri geldi.

"Burada kaldığınız sürece bu sizde kalabilir." dedi gülümseyerek.

"Çok teşekkürler, zaten uzun bir süre kalmayacağız. Yarın ya da en geç ertesi gün tekrar yola çıkmış oluruz. Yolculuk için eksiklerimizi tamamlamak için buradayız. Bizi misafir ettiğin için çok teşekkürler." dedim ben de gülümseyerek.