Κείμενα

Το αγόρι από το τελευταίο όνειρο ☆

Νομίζω ότι ο Γ. είναι ένα όνειρο.

Βασικά, δεν ξέρω... Όλη η χρονιά πέρασε τόσο γρήγορα, που δεν πρόλαβα να πάρω μια ανάσα και να τη νιώσω. Οπότε, ίσως απλώς δεν έχω ξυπνήσει ακόμη. Κι όταν ξυπνήσω, εκείνος θά' ναι ανύπαρκτος, σαν όλους εκείνους τους άπιαστους για τους οποίους γράφω τόσα χρόνια. Θα' ναι παγιδευμένος στο αστέρι του κι αυτός, χωρίς να έχει ιδέα για την ύπαρξη μου. Χωρίς να μ' έχει αγκαλιάσει ποτέ, χωρίς να μ' έχει πει "αγάπη μου". Απλώς, μου έστριψε την κατάλληλη στιγμή. Κι αποφάσισα πως ο Εκείνος που αναζητώ, υπάρχει. Κι απλώς, μέσα στην τρέλα μου, του έδωσα σάρκα και οστά με γνώμονα εκείνο το αγόρι στο πάρτι της θεατρικής ομάδας.

Ίσως, εκείνη τη νύχτα, δε γνωριστήκαμε. Ίσως δεν ανταλλάξαμε κουβέντα. Ίσως απλώς θυμόμουν το πρόσωπο του αμυδρά, κι ονειρεύτηκα πως με ερωτεύτηκε κι έζησε για λίγο μαζί μου. Ίσως το σπίτι του, η οικογένεια του, οι φίλοι του κι η γειτονιά του να υπάρχουν μόνο στο υποσυνείδητο μου. Κι αύριο να ξυπνήσω και να καταλάβω πως δεν έχω περπατήσει ποτέ στο Χολαργό. Πως δεν ξέρω εκείνο το αγόρι απ' το πάρτι, πως δεν είναι κομμάτι μου. Δεν υπήρχε όλη αυτή η χρονιά. Δεν είδαμε όλες αυτές τις ταινίες μαζί. Δε φτιάξαμε τέχνη ο ένας για τον άλλο. Δε γελάσαμε με το παρελθόν μας ξέροντας ότι του έχουμε ξεφύγει. Δεν πήγα πραγματικά στην Ισπανία, δεν απέκτησα μια φουσκωτή πισίνα στα γενέθλια μου, δεν έγινα ποτέ 23. Η ζωή μου δεν πήγε ποτέ τόσο καλά. Δεν έζησα στ' αλήθεια όπως άξιζα. Πώς θα μπορούσα, άλλωστε;... Ήταν απλά όνειρο, ως συνήθως. Κι αύριο, θα διαλυθεί σα φάντασμα. Σαν πιθανότητα που δε συνέβη. Θα είναι ακόμα μια απ' τις χιλιάδες ανεκπλήρωτες παιδικές ευχές μου.

Γ., είμαι πολύ μεθυσμένη. Δε μπορώ να καταλάβω αν υπάρχεις στ' αλήθεια. Μου φαίνεσαι σαν μια τροπή της ζωής μου που πήγε ανέλπιστα καλά. Και κάτι μου λέει πως στη δική μου ζωή δεν υπάρχουν τέτοιου είδους τροπές. Ίσως αν στείλω αυτό το κείμενο στο αγόρι από το πάρτι, εκείνο που έχει το χτένισμα και την κορμοστασιά σου, να νομίζει ότι είμαι τρελή, γιατί δε με ξέρει. Γιατί δε βρήκε στα αλήθεια τον τρόπο να μου μιλήσει εκείνη τη νύχτα. Απλώς ήπια κι άλλο, έπαθα μια στιγμιαία αμνησία και με πήρε ο ύπνος. Κι έπειτα είδα αυτό το μεγάλο, συγκινητικό όνειρο. Ότι ήμουν μαζί σου.

Γ., αν δε σε ξέρω στ' αλήθεια, θέλω να σε γνωρίσω. Κι όχι για να βγει το όνειρο μου. Αλλά επειδή νιώθω τόσο έντονη αγάπη για σένα, που είναι σαν να υπάρχεις. Το υποσυνείδητο μου μπερδεύεται αχόρταγα με την πραγματικότητα. Και συνθέτει εσένα. Μου υπενθυμίζει ότι, όσο και να το παίζω σπουδαία κι αιμοσταγής, εσένα ψάχνω. Εσένα, με τα στενά σχισμένα τζιν σου και τα ατίθασα μαλλιά που καλύπτουν με θράσος το μισό σου βλέμμα. Εσένα και την 80ς, ξέφρενη μουσική σου. Εσένα και το παιδικό σου χαμόγελο, που δε στο έσβησε κανένας μαλάκας. Εσένα που δε θυμόμουν αν σε λένε Γ., που δε με ένοιαζε καν πώς σε λένε, γιατί τα όνειρα δεν έχουν όνομα.

Γ., με λένε Αριέλλα και δεν ήμουν ποτέ ένα όνειρο για κανέναν. Ήμουν πάντα ένα όνομα. Συνοδευόμενο από μια γελοία ανάμνηση ή μια εντυπωσιακή εμφάνιση. Δεν ήμουν ποτέ κάτι αληθινό για κάποιον. Εύχομαι να γίνω κάτι αληθινό για σένα. Εύχομαι να με θυμάσαι σαν κάτι περισσότερο από ένα κορίτσι μέσα σε ένα κοντό βελούδινο φόρεμα μέσα σε ένα πλήθος. Εύχομαι να μου μίλησες σε εκείνο το πάρτι. Εύχομαι να μην είσαι ακόμα μια ψευδαίσθηση της μοναξιάς μου. Εύχομαι να μην έχω τρελαθεί.

(Θα) σε περιμένω. Είτε υπάρχεις, είτε όχι. Κι ας ξέρω πως παραείσαι υπέροχος γι' αυτό τον κόσμο.

Με αγάπη, η κοπέλα σου.

26/1/2021