Δε σε τρομάζει;
Που ενώ σου μιλάω με ήρεμη φωνή, σκυμμένη ανάλαφρα στον πάγκο της κουζίνας, απλώνω από τυφλή συνήθεια το χέρι μου προς το μπουκάλι. Και -χωρίς να το καταλάβω- το φέρνω στο στήθος μου. Και το αγκαλιάζω. Με την ίδια στοργή, όπως ένα παιδί το αγαπημένο του παιχνίδι.
Αν νιώθεις, θα' πρεπε σαν το διάολο τον ίδιο να σε τρομάζει.
28/6/2022
YOU ARE READING
Κείμενα
Non-FictionΗ πεζογραφία μου. Κείμενα βγαλμένα από τα όνειρα, τα μεθύσια ή την αυτοπαρατήρηση μου. Γράμματα αυτοκτονίας, γράμματα μεθυσμένα, γράμματα για το μικρό εαυτό μου, γράμματα για τον Εκείνο που δεν εμφανίζεται παρά μόνο στα χαρτιά μου. Σιωπηλές διαμαρτυ...
